Po pół wieku w magazynie UMK znaleziono starodruk dzieł Marcina Lutra z biblioteki w Grudziądzu

Pismo z UMK? Z katedry konserwacji-restauracji papieru i skóry? Ta korespondencja zaskoczyła Aleksandrę Ciżnicką, dyrektorkę Biblioteki Miejskiej w Grudziądzu.

A jeszcze bardziej zaskoczyła ją treść listu: W magazynach UMK znaleziono... starodruk pisma Lutra z 1552 roku, które najprawdopodobniej należy do grudziądzkiej książnicy.

- My, jak to bibliotekarze, zajrzeliśmy do naszych inwentarzy i patrzymy: tak! To jest nasz starodruk! - opowiadała Aleksandra Ciżnicka, podczas niedawnej uroczystości zakończenia modernizacji budynku grudziądzkiej książnicy.

Dyrektor Ciżnicka opowiadała, że w 1970 r. Karola Skowrońska - ówczesna dyrektor grudziądzkiej biblioteki - zawiozła do Torunia starodruk, aby odnowiono go w katedrze konserwacji-restauracji papieru i skóry UMK. Jednak kiedy w umówionym terminie pojechała odebrać wydawnictwo, w UMK go nie znaleziono.

Na jego odszukanie grudziądzcy bibliotekarze czekali jakieś 20 lat, ale bez skutku. W latach 90. całkiem już stracili nadzieję i wykreślili starodruk ze swojego stanu posiadania.

Ale w magazynach UMK najwyraźniej nic nie ginie, bo kiedy minęło kolejnych 30 lat, starodruk został odnaleziony. I stąd korespondencja do grudziądzkiej biblioteki.

- Odpisałam, że to nasz starodruk i prosimy, aby w związku tym, że przechowywali naszą własność przez 50 lat, poddali go renowacji we własnym zakresie. I tak się stało! - cieszy się dyrektor Ciżnicka.

Tym sposobem starodruk po renowacji stał się jedną z atrakcji uroczystości zakończenia prac modernizacyjnych w grudziądzkiej bibliotece.

Starodruk ten to 4. tom dzieł zebranych Marcina Lutra, wydany w 1552 r. przez Hansa Luffta. I to nie byle gdzie, bo w Wittenberdze, która była centrum reformacji i zasłynęła z tego, że to właśnie tam Luter ogłosił swoich 95 też o odpustach.

W gablocie, w czytelni grudziądzkiej biblioteki starodruk ten jest eksponowany z równie zacnym wydawnictwem: wydanym w 1574 roku w Bazylei, dziełem teologów protestanckich Johanna Wiganda, Andreasa Corvinusa i Thomasa Holthutera, omawiającym historię i doktrynę kościoła powszechnego.