Zielone przeboje

     Chociaż środek zimy nie jest najlepszym okresem na kupowanie roślin doniczkowych, w centrach ogrodniczych mamy duży wybór gatunków i odmian. Nie brakuje też nowości.
     Zamiokulkas
     Atrakcyjna, zimozielona roślina pasuje do przestronnego domu. Właściwie nie posiada pnia - ma on nie więcej niż 15 cm wysokości, ale najczęściej jest w całości zakryty ziemią. Liście, składające się z par mniejszych listków, są bardzo duże. Dochodzą do 1,2 m długości. Łodygi liściowe kłują. W mieszkaniu roślina bardzo rzadko kwitnie i owocuje.
     Postawmy ją w miejscu, w którym będzie mogła swobodnie się rozrastać. Należy zapewnić jej co najmniej 10 st. C. Optymalna temperatura w dzień wynosi 2l st. C. Nie ustawiajmy jej w miejscu narażonym na przeciągi. Potrzebuje jasnego, niebezpośredniego światła. Należy podlewać ją obficie, po czym czekamy z ponownym podlaniem, aż podłoże będzie prawie suche. W chłodniejszych warunkach roślina potrzebuje znacznie mniej wilgoci. Jeśli powietrze jest bardzo suche i ciepłe, dobrze jest od czasu do czasu ją zrosić.
     Nawozimy co drugi miesiąc, od wiosny do połowy lata. Świeżo posadzone okazy nie potrzebują odżywiania przez cały rok. Rośliny o przerośniętych korzeniach przesadzamy wczesną wiosną do ziemi gliniastej, w razie potrzeby dodając piasek ogrodniczy.
     Nolina
     Spokrewniona jest z juką, ma długie (do 90 cm), szare lub zielone liście wyrastające z rozetki. Gdy kwitnie, wypuszcza ogromną łodygę, pokrytą tysiącami malutkich, białych kwiatów.
     Lubi miejsca dobrze oświetlone i niewielką ilość wody w podłożu. Wodę magazynuje w zdrewniałej, zgrubiałej łodydze. Nawozimy trzy razy w okresie wegetacji.
     Takka
     Pochodzi z Malezji. W naszych sklepach ogrodniczych trudno ją jeszcze zdobyć, a jeśli już jest sprzedawana, to tylko od lutego do kwietnia. Ze względu na fioletowo-czarny kwiat, a właściwie okwiat z wiszącymi nitkami nazywana jest rośliną nietoperzy, diabelskim językiem lub diabłem tasmańskim.
     Lubi ciepło i bardzo wysoką wilgotność powietrza. Należy unikać eksponowania jej na słońcu i regularnie spryskiwać i usuwać przekwitłe kwiatostany. Najlepiej prezentuje się solo, na tle jasnego otoczenia.
     Hardenbergia
     To modne ostatnio pnącze o skórzastych liściach. Pędy osiągają 2 m długości. Ozdobą są fioletowe kwiaty zebrane w długie kwiatostany, rozwijające się wiosną.
     Musimy dla niej wybrać jasne, ale nie nadmiernie oświetlone miejsce. Od wiosny do jesieni podlewamy umiarkowanie, a raz w miesiącu nawozimy. Zimą roślinę przenosimy do chłodnego jasnego pomieszczenia (7-10 st. C), a wczesną wiosną skracamy jej pędy o 1/3 i przesadzamy roślinę do świeżej ziemi. Podłoże powinno być umiarkowanie żyzne, lekko kwaśne.