Widok na Karkonosze

     Aby zobaczyć Złoty Widok, musimy wyruszyć na wycieczkę w Góry Izerskie. Jakkolwiek by to brzmiało, wędrówka nie będzie uciążliwą. Szlak, który opiszę, w całości przebiega przez tereny należące administracyjnie do Szklarskiej Poręby.
     Na Sowiniec
     Wędrówkę można rozpocząć przy Miejskim Biurze Informacji Turystycznej (ul. Jedności Narodowej 3, tel. 075/ 717-24-49), wybierając niebieski szlak ku Szklarskiej Porębie Średniej. Wspinaczka do położonego kilkadziesiąt metrów nad doliną Kamiennej osiedla to spacerek po zdrowie, a może i po wyższe wartości. Po drodze można przecież wejść do kościoła parafialnego Bożego Ciała pod Sowińcem (675 m n.p.m.) Jego neogotycka, kamienna bryła ze strzelistą wieżą, góruje nad miastem od 1886 r. W świątyni podziwiać można obrazy Vlastimila Hofmana (1881-1925) oraz kryształowy żyrandol z nie istniejącej już huty szkła "Julia". Za kościołem zanurzamy się w lesie, by po kilku minutach dojść do okazałych Sowich Skał wznoszących się 10-metrowymi ścianami nad ziemią.

Zdrowo i bezpiecznie

Wycieczka w okolice Szklarskiej Poręby nie wymaga ani żelaznej kondycji, ani specjalnego ekwipunku. Zawsze jednak pamiętać trzeba o możliwościach własnego organizmu. Osobom starszym lub cierpiącym na różne schorzenia trudność może sprawić nawet podejście do kościoła na Sowińcu lub do wodospadu Kamieńczyka. Na szczęście można zamówić taksówkę lub bryczkę, aby dowiozły nas w interesujące miejsce w obrębie miasta. Bryczką można dojechać wygodnie np. do wodospadu. Zawsze trzeba pamiętać o zabraniu (szczególnie w tej porze roku) ciepłej i najlepiej nieprzemakalnej odzieży oraz solidnych, górskich butów. Szlaki są już śliskie! Nie zapomnij także zabrać mapy turystycznej, telefonu komórkowego i apteczki. Wszelkie numery alarmowe warto wcześniej wpisać do "komórki". Szybko zapadający zmrok to poważne niebezpieczeństwo na szlaku. Zabierz zatem latarkę i zapałki lub zapalniczkę!
Schronisko "Kamieńczyk" nad słynnym wodospadem o tej samej nazwie. Zwykle panuje tu tłok.
Rzeka Kamienna płynie przez środek Szklarskiej Poreby, rozdzielając ją na osiedla leżące w Karkonoszach i w Górach Izerskich

     Grób Karkonosza
     Dalej - obok rancza "Panderosa" - szlak schodzi w dolinę Czeskiej Strugi. Czeka nas mała wspinaczka. Przyda się zatem ożywcze zanurzenie twarzy w chłodnej wodzie. Kolejną atrakcją jest "Vlastimilówka" - dom Hofmana przy ul. Matejki 12 z kolekcją jego obrazów. Stąd tylko 5 minut drogi do Grobu Karkonosza. W czasach niemieckich oznakowany żeliwną tablicą, dziś jest bezimienny. Legenda mówi, że tu - na skraju Izerów - spoczywają ziemskie szczątki Karkonosza, ale jego duch (bo z nim utożsamiany jest władca gór) wciąż włóczy się po okolicy. Spod grobu należy odwrócić się o 180 stopni i przejść może 30 kroków. Odsłania się niezwykły krajobraz...
     Na horyzoncie Śnieżka
     Złoty Widok to nazwa okazałego progu skalnego opadającego 20-metrową ścianą ku dolinie Kamiennej. Na prawie płaskich płytach skalnych siadają turyści i długo, bardzo długo nie wstają. Bynajmniej nie z powodu zmęczenia. Zaiste - każdy powie - złoty to widok, jeden z najwspanialszych w polskich górach. Jak na dłoni prezentuje się zwieńczenie zachodniej partii Karkonoszy z maleńkim stożkiem schroniska na Szrenicy, Łabskim Szczytem, Wielkim Szyszakiem i gdzieś pod nim Śnieżnymi Kotłami. W pogodny dzień - kierując wzrok daleko ku wschodowi - dostrzec można nawet królową Karkonoszy - Śnieżkę. Wycieczki na Złoty Widok datowane są od zarania turystyki w okolicach Szklarskiej Poręby, czyli już od połowy XIX w. i wciąż cieszą się popularnością. Nie taką oczywiście jak wodospady, do których codziennie ciągną ludzkie potoki. Na skałach Złotego Widoku można w ciszy oddawać się kontemplacji nad naturą wszechświata.
     Chybocząca się skała
     Przy naszym szlaku znajduje się niezwykła, chybocząca się skała. Nazwano ją Chybotkiem. Można wejść na skalną podstawę i rozkołysać głaz. Chybotek, zwany też ze względu na kształt Misą Cukru, jest od dawna celem wycieczek
     Idąc dalej, po niedługim marszu dotrzemy do Szklarskiej Poręby Dolnej, nad którą wznosi się Orla Skała. W skale odnaleźć można naturalne zagłębienia i kociołki wietrzeniowe. Jest też tajemniczy krzyż, zapewne znak Walończyków poszukujących tu złota i innych cennych minerałów. Jeszcze przed kilku laty Orla Skała była dostępna. Teraz ktoś pozazdrościł orłom i sam wybudował tu okazałe gniazdo. Podejścia do willi zakazują odpowiednie tablice. To skandal, za który odpowiada zapewne jakiś urzędnik.
     Miasteczko w dolinie
     Osadnictwo w Górach Izerskich zaczęło się właśnie tu - w dolinie Szklarskiego Potoku. Tak powstała Szklarska Poręba Dolna. Jeszcze w średniowieczu założono hutę szkła, a sto lat później na północno - zachodnich stokach powstała kopalnia pirytu.
     Najstarszą świątynią jest kościół cmentarny MB Różańcowej, wybudowany w latach 1650-52 r., przebudowany na neogotycki. Przy murach kościoła zachowały się nagrobki z XVIII i XIX w. Niedaleko stąd rośnie Gruba Lipa, nazywana też Sądową, pod którą wymierzano kary sądowe. Zajrzeć trzeba koniecznie do kościoła poewangelickiego, dziś rzymskokatolickiego pw. Niepokalanego Serca NMP (1855-87 r.). Tu także znajdują się obrazy Hofmana i kryształowe żyrandole, przeniesione z kościoła cmentarnego.
     Po dawnych mieszkańcach pozostał zdewastowany cmentarz. Na szczęście powoli zmienia się nasza mentalność co do niemieckiej spuścizny kulturowej. Na cmentarzu wykarczowano dzikie krzaki i chwasty, odnowiono płytę nagrobną Carla Hauptmanna - niemieckiego pisarza, dramaturga i filozofa, zmarłego w 1921 r. Hauptmann przetłumaczył na język niemiecki "Chłopów" Władysława Reymonta. Młodszy brat Carla, Gerhart, uhonorowany został literacką Nagrodą Nobla.
     Ze Szklarskiej Poręby Dolnej można kontynuować wędrówkę wspinając się na Wysoki Grzbiet Gór Izerskich, przez Zbójnickie Skały, stare sztolnie kopalni pirytu i słynny Zakręt Śmierci, co zajmie ok. 1,5 godz.
     Proponuję jednak zejść ul. Piastowską w dolinę Kamiennej (mostkiem na drugi brzeg), gdzie znajdują się ruiny wytwórni kwasu siarkowego, tzw. witrolejni Prellera, powstałej w 1772 r. Jesteśmy na zielonym szlaku. Idąc w górę rzeki, w 1,5 godz. dotrzemy do Szklarskiej Poręby Górnej. Ze szlaku nad Kamienną można dojść wygodnym traktem (po wykupieniu wejściówki do Karkonoskiego Parku Narodowego) do wodospadu Szklarki. Woda spada trójkątną kaskadą z 13 metrów. Przy wodospadzie znajduje się małe, wybudowane w XIX w. schronisko "Kochanówka". Przed wojną jego właściciel uatrakcyjniał turystom pobyt pod wodospadem otwierając jaz spiętrzający wodę.
     Wracamy na Kamienną. Tu podziwiamy niezwykłe formacje skalne. Niektóre tworzą potężne nawisy, pod którymi przechodzą zachwyceni turyści, inne niczym baszty zamków wyłaniają się zza świerków i buków.
      Kamieńczyk
     Nasza wycieczka w okolicach Szklarskiej byłaby niepełna, gdybyśmy nie odwiedzili wodospadu Kamieńczyka. Dojście z centrum czerwonym szlakiem, wiodącym dalej na Szrenicę, zajmie ok. pół godziny.
     Wodospad jest jedną z największych atrakcji Karkonoszy. Nie tylko ze względu na wysokość (27 m), ale fakt, że spada do skalnego wąwozu o pionowych ścianach dochodzących do 25 m. Zejście do wąwozu jest płatne i wymaga założenia kasku. Nad wąwozem wznosi się schronisko "Kamieńczyk" i szałas turystyczny.