We wrześniu Jan Sobolewski z Wąbrzeźna skończy 101 lat

Jan Sobolewski spisał swoje wspomnienia. - Namówił mnie do tego wnuk. Kiedy jeździłem z nim do mojej córki, nie bardzo chciałem po drodze rozmawiać o pogodzie, więc opowiadałem o swoich przeżyciach wojennych. To on pierwszy powiedział, że warto je spisać. Zacząłem to robić w 1995, a ukończyłem w 2005 roku. Wspomnienia chciałem przekazać tylko moim wnukom, ale znalazły się osoby, które uznały, że warto je wydać w formie książki - wspomina były dyrektor wąbrzeskiej "zawodówki".

Jego książka "Zawiłe drogi życiowe" jest ciekawą lekcją historii. Jest on jednym z niewielu już żołnierzy, którzy walczyli pod Bzurą. W sierpniu 1939 roku został przydzielony do 27. Dywizji Piechoty w Kownie. Pełnił funkcję oficera łączności. - W pierwszych dniach wojny meldunki dowoziłem samochodem, później motorem, a kiedy zabrakło nam paliwa, to rowerem. W ostatnich dniach dostarczałem je piechotą. Z pola walki trafiłem do obozu jenieckiego. Po uwolnieniu z obozu, zostałem skierowany do polskich oddziałów przy armii amerykańskiej. Zajmowałem się kontrolą posterunków i składnic zaopatrzenia. W armii amerykańskiej udało mi się również zrobić prawo jazdy. Egzamin polegał na przejechaniu kilku metrów samochodem. I dzięki temu mam amerykańskie prawo jazdy - dodaje Jan Sobolewski.

Po wojnie rozpoczął pracę w szkole zawodowej. Jak podkreśla w swoim życiu zawsze kieruje się "głosem wewnętrznym". - Podpowiadał mi jak postąpić w danej sytuacji. Nigdy mnie nie zawiódł - zapewnia stulatek.