Z drugiej strony

     _Już nawet nie pamiętam kiedy zaczęliśmy przygotowania do Wielkiego Otwarcia. Tydzień temu? Dni pozlewały się w ciąg. Kiedy zamknę oczy widzę tylko półki, buty, kurtki, metkownice... Ale to już finisz. Dzisiaj otwarcie, potem pojawi się grafik i będzie można zacząć normalną pracę.
     Zaczęło się od wielkiego TIR-a z towarem. Trzeba było go szybko rozładować, więc o chwili odpoczynku między jednym a drugim "kursem" z kartonami można było zapomnieć. Potem towar trzeba było posprawdzać, przemetkować, poukładać, jeszcze raz posprawdzać... Niby proste, ale jeśli jednocześnie w zasadzie montowany jest sklep - robione podłogi, montowane półki, przygotowane instalacje, to robi się niezła karuzela. Do tego hałas ekip budowlanych kończących prace w hollu, muzyka - każdy puszcza swą ulubioną... Mały obłęd.
     Najgorsza była końcówka - jak w starym wojskowym kawale praca od dziewiątej rano do "końca placu". W sobotę było jeszcze nieźle - koniec był po 22.00, w niedzielę już mniej wesoło - szef stwierdził, że "dzisiaj już starczy" krótko po północy, w poniedziałek trzeba było zrobić wszystko - więc z pracy wychodziliśmy po trzeciej w nocy. A może to była już czwarta? Nawet nie chciało mi się patrzeć na zegarek. Ważne że we wtorek do pracy można było się wyspać - zbiórka o 10.00 i że od środy zacznie się już w miarę normalny rytm. No i ręce, nogi i plecy przestaną "łupać"...
     _Pracownika jednego z "copernicusowych" sklepów wysłuchał