O śmierci bez bólu

     Sławy z dziedziny medycyny paliatywnej i onkologii zjechały do Torunia już po raz piąty. Tym razem uczestnicy konferencji dyskutowali o epidemiologii chorób nowotworowych w Polsce, metodach wczesnego wykrywania rak, diagnostyce i leczeniu, a także o profesjonalnej opiece nad ciężko chorymi. - Jesteśmy jednym z nielicznych krajów w Europie, gdzie opieka paliatywno-hospicyjna stała się również oficjalną dziedziną medycyny i świadczenia te są w dużej mierze finansowane przez NFZ - podkreślał prof. Jacek Łuczak, kierownik Katedry i Kliniki Medycyny Paliatywnej AM w Poznaniu, twórca ruchu hospicyjnego w Polsce. - Ta opieka musi być bardzo wszechstronna. Bo człowiekowi, często, oprócz bólu fizycznego towarzyszy wielki ból duchowy, z którym bardzo trudno sobie poradzić. Prawie we wszystkich polskich akademiach medycznych istnieje już program nauczania medycyny paliatywnej, czego poza Wielką Brytanią nie ma w Europie.
     **_Tabu śmierci
     Ruch hospicyjny w Polsce przełamał tabu, jakim do niedawna były rozmowy o śmierci, ale wciąż mówimy o niej za mało. - _Ciągle jeszcze są miejsca w Polsce, gdzie ta opieka jest niedostatecznie rozwinięta, gdzie osoby ciężko chore, cierpiące nie są kierowane do takich ośrodków. Ciągle jeszcze nie ma zrozumienia, że człowiek ma potrzebę ulgi w cierpieniu - zaznaczał prof. Łuczak. - Często przeważa lęk przed rozmową na temat tego, że do umierania trzeba się przygotować. Jak cenić życie, gdy człowiek zbliża się do śmierci? Na to pytanie społeczeństwu zakochanemu w życiu wypełnionym przyjemnościami bardzo trudno jest odpowiedzieć.
     Rocznie w Polsce umiera 400 tys. ludzi. Statystyki odnotowują w tym czasie 120 tys. zachorowań na nowotwory, 80 tys. zgonów z powodu nowotworu. Rocznie pod opieką zespołów hospicyjnych i paliatywnych przebywa 40 tys. chorych, 30 tys.znajduje opiekę w oddziałach szpitalnych. - To dowód na to, że o opiece paliatywnej trzeba mówić głośno - tłumaczyła prof. Krystyna de Walden - Gałuszko, konsultant krajowy w dziedzinie medycyny paliatywnej. - Każda pomoc musi uwzględniać różnorodność i dynamikę reakcji uczuciowych towarzyszących różnym okresom choroby i leczenia. Od tego zależy jej skuteczność.