Tradycja rogali świętomarcińskich narodziła się w 1891 r. w Poznaniu. Ubodzy otrzymali go w darze od szczodrego piekarza. Rozdawanie rogali biednym to tradycja nawiązująca do chrześcijańskiej cnoty miłosierdzia, której nauczał św. Marcin.
Teraz w stolicy Wielkopolski przygotowuje się ponad 200 ton tego smacznego ciasta (półfrancuskiego), wypełnionego nadzieniem z białego maku, esensji migdałowej, bakali (mielone orzechy włoskie, rodzynki, skórki pomarańczowe). Musi być polukrowany i posypany orzechami lub kokosowymi wiórkami. Jeden rogal powinien ważyć około 250 gramów. Imieniny Marcina najhuczniej obchodzone są przy ulicy jego imienia w Poznaniu. W XII w., obok kościoła pw. św. Marcina, powstała podmiejska osada, w której zamieszkało sporo rzemieślników.
Dziś rogale połaszują także mieszkańcy Kujaw, Pałuk i Trzemeszna. - Tradycja przechodzenia różnych zwyczajów z regionu do regionu nie jest niczym nowym. Łatwo przyjmujemy szczególnie te zwyczaje, które mile się nam kojarzą - mówi Edmund Kozłowski, etnograf i dyrektor Muzeum Ziemi Mogileńskiej w Chabsku. Zresztą przed laty Inowrocław, Bydgoszcz, Mogilno znajdowały się w granicach woj. wielkopolskiego.
O wielkopolskim zwyczaju pamiętają inowrocławscy i mogileńscy rzemieślnicy, m.in.: Piotr Jóźwiak, Piotr Adamski, Zbigniew Kucia, Maria Weber, Janusz Jamry, Bolesław Jamrych firmy "Wrzos" i Muszyńskich. - W tych dniach mało kto kupuje omlety, serniki, drożdżówki czy napoleoniki - stwierdza Jóźwiak. Od czasu, gdy 11 listopada przywrócono święto narodowe, rogale są oferowane przez kilka dni.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
