Tropem kłusownika

- Dlaczego kłusownictwo wodne jest takie groźne?
- Uczciwy wędkarz stara się korzystać ze środowiska naturalnego w sposób racjonalny. Łowiąc przestrzega okresów ochronnych, używa wędek. Płaci składki członkowskie, z których między innymi finansowane są uzupełniające zarybienia zbiorników wodnych. Kłusownicy łowią wielkimi sieciami albo co gorsza przy użyciu prądu. Prąd powoduje śmierć wielu ryb, część zbierze kłusownik, ale duża ilość opadnie na dno i zgnije, co powoduje zanieczyszczenia wody. Ani myślą płacić składki, które choć w części naprawiłyby wyrządzone szkody. Kłusownictwo to rabunkowa eksploatacja środowiska i to na dużą skalę.

- Jakie problemy musi pan rozwiązać?
- Głównym jest sprzęt. Mamy zaledwie dwie zbyt małe łodzie i to w dodatku wiosłowe. W ewentualnym pościgu nawet za przeciętnie wyposażonym kłusownikiem, nie mamy żadnych szans. Zamierzam postarać się o silnik, koniecznie elektryczny, by odgłosy jego pracy nie alarmowały nielegalnie łowiących. Kolejna sprawa to zbyt mała liczba strażników. Jest nas piętnastu, to za mało, by regularnie patrolować jeziora Świesz, Nagórki, Bytoń, Gopło, Głuszyńskie oraz staw radziejowski. Musimy poszukać nowych członków.

- Pozyskanie nowych strażników do często niebezpiecznej pracy nie będzie łatwe, zwłaszcza, że pracujecie społecznie...
- To prawda, ale myślę, że w nasze szeregi wstąpi wielu uczciwych wędkarzy. W powiecie, by legalnie oddawać się temu hobby, trzeba zapłacić minimum sto pięćdziesiąt złotych. To dla dużej części pasjonatów spory wydatek. We własnym interesie powinni pilnować, by nikt nie uszczuplał im spodziewanych połowów. Wielu wędkarzy to także pasjonaci przyrody, którzy chcą ją chronić dla własnej satysfakcji.