Wakacje na odwyk

     Uzależnienia od pracy wiąże się z przedkładaniem obowiązków i powinności nad inne potrzeby.
     Pracoholikowi wydaje się, że życie bez pracy nie ma sensu. Dlatego angażuje się w wykonywanie obowiązków zawodowych, bierze dodatkowe zajęcia lub pracuje intensywnie w domu. Odpoczynek i relaks wywołują u niego poczucie winy. Pracoholik nie rozwija się w pracy, mimo to stara się wypełniać wszystkie zadania jak najlepiej. Najtrudniejszym okresem dla pracoholika jest urlop. Lęk przed bezczynnością sprawia, że rezygnuje często z wypoczynku.
     Nie każde zaangażowanie w pracę jest szkodliwe. Nie wystarczy spędzać w firmie kilkunastu godzin, aby być uznanym za pracoholika. Problemu nie mają ci, którzy oprócz pracy potrafią cieszyć się czasem wolnym. Niekiedy pracoholizm jest tylko etapem przejściowym wynikającym z nadmiaru obowiązków, w którym pracownik chce wykazać się przed szefem.
     Pracoholizm jako jeden z nałogów dotyka osoby podatne na uzależnienia. Niekiedy praca jest ucieczką od samotności i trudności rodzinnych. Ryzyko uzależnienia wzrasta, gdy nie są zaspokojone podstawowe potrzeby pracoholika. Początkowo pojawiają się sygnały alarmowe: pracoholik zapomina o obietnicach złożonych najbliższym lub traci poczucie czasu przeznaczonego na obowiązki zawodowe. Im dłuższy okres uzależnienia tym więcej objawów: bezsenność, chroniczne zmęczenie, zaburzenia pamięci i uwagi, bóle serca. Wizyta u lekarza nie wystarczy, potrzebny jest także kontakt z terapeutą, który zajmie się przyczynami uzależnienia.
     W wyniku przepracowania dochodzi do wielu negatywnych skutków, z których najbardziej tragicznym jest śmierć z przepracowania (karoshi) - mimo to pracoholizm wykorzystywany jest przez niektórych pracodawców do zwiększenia wydajności i efektywności firmy.