W święta jesteśmy dla siebie życzliwsi

- Nie ma takich drugich świąt - mówią zgodnie Klaudia, Jakub i Remik. - To najwspanialszy czas w roku.

Klaudia Kołacka, Jakub Romel i Remik Sitterlee uczą się w Gimnazjum nr 23 w Bydgoszczy. Co roku czekają na święta Bożego Narodzenia, bo - jak mówią - wtedy mogą spędzić kilka dni z rodziną.

- Uwielbiam święta właśnie z tego powodu - podkreśla Klaudia. - W wigilię spotykamy się wszyscy u dziadków. Dzielimy się opłatkiem, po kolacji wigilijnej babcia śpiewa kolędy, a my próbujemy jej wtórować. Później idziemy do rodziców mamy. Święta lubię z jeszcze jednego powodu: mogę wtedy wszystkim robić prezenty. Z przyjemnością patrzę, jak moi bliscy rozpakowują podarunki i naprawdę się z nich cieszą. Lubię też choinkę i te wszystkie świąteczne dekoracje. W tym roku po raz pierwszy przystroiłyśmy z mamą balkon - powiesiłyśmy lampki. Dzięki temu - choć za oknem nie ma śniegu - można poczuć świąteczny nastrój.

Dwanaście potraw na stole
Niecierpliwie na Boże Narodzenie czeka także Remik Sitterlee.

- Podczas świąt jest zupełnie inaczej niż na co dzień: można spokojnie porozmawiać, nie trzeba się nigdzie spieszyć - mówi.

- Wszyscy są dla siebie życzliwsi niż zwykle, składają sobie życzenia. W moim domu na wigilijnym stole zawsze musi być dwanaście potraw. Przygotowuje je mama z dziadkiem. Są więc kluski z makiem, barszcz z uszkami, żurek, karp i inne ryby, oczywiście chleb. Zgodnie z tradycją dzielimy się opłatkiem. Często po kolacji wyjadam moją ulubioną wigilijną potrawę: kluski z makiem. Mama przygotowuje je tylko raz w roku, właśnie na Boże Narodzenie.

Jakub Romel w Bożym Narodzeniu także najbardziej lubi życzliwą atmosferę.

- Ludzie są wobec siebie bardziej tolerancyjni, wszystko sobie wybaczają - mówi Jakub. - Mieszkamy w kamienicy i po kolacji wigilijnej idziemy do sąsiadów podzielić się opłatkiem. Wszyscy się znamy, lubimy, więc nie wyobrażamy sobie, aby w ten wyjątkowy dzień nie złożyć sobie życzeń.

Brat pod choinkę
Wszyscy w święta czekamy też na prezenty. Mimo że nie piszemy już listów do Świętego Mikołaja (zwanego również gwiazdorem), chcemy znaleźć choć drobiazg pod choinką. Na chwilę znów stajemy się dziećmi.

- Pamiętam, że gdy byłem mały, poprosiłem Gwiazdora o brata - śmieje się Jakub.
- Powiedziałem rodzicom, że nie chcę żadnych prezentów, tylko braciszka. Gwiazdor moją prośbę spełnił, choć nie od razu. Mam fantastycznego brata, który ma co prawda dopiero sześć lat, ale świetnie się dogadujemy mimo różnicy wieku.

Klaudia zaczęła podejrzewać, że gwiazdor istnieje tylko w naszych marzeniach z powodu butów, które nosił. - Kiedyś przyszedł do nas Gwiazdor z prezentami - opowiada. - Moja siostra bardzo się go bała, ale ja szybko zorientowałam się, że za gwiazdora przebrany jest dziadek. Poznałam dziadka po butach, bo wydało mi się dziwne, że takie same nosi gwiazdor.

Remik z dzieciństwa pamięta świąteczne wyjazdy do dziadków w Krakowie.

- W tym mieście się urodziłem - mówi. - W Krakowie mieliśmy więc sporo rodziny, z którą spotykaliśmy się właśnie w święta.

Wigilia już jutro
Jutro jak co roku zasiądziemy przy wigilijnym stole, podzielimy się opłatkiem i będziemy cieszyć się ze spotkania z najbliższym.

Bo to przecież Boże Narodzenie.