Świątynia jak malowanie

     W związku z powstaniem diecezji bydgoskiej ustanowiono nowy dekanat, dziekanem którego został proboszcz osielskiej parafii. Wcześniej przyległe do Bydgoszczy parafie, z Maksymilianowa, Żołędowa i Osielska właśnie, należały do diecezji pelplińskiej. - Tak naprawdę tylko ja i niektórzy bydgoscy proboszczowie wiedzieli, gdzie przebiega granica - przyznaje ksiądz Stanisław Skonieczka, proboszcz parafii, od maja dziekan nowego dekanatu. - Była umowna. Po dwunastu latach nastąpiła wreszcie aneksja. Teraz mam przynajmniej blisko do kurii - śmieje się ksiądz. - To dla nas wielki zysk. Cieszymy się, że możemy uczestniczyć w powstawaniu nowej diecezji.
     To nie jedyne zmiany, jakie zaszły w parafii. 15 maja w pobliskim Niemczu, w dawnym kościele filialnym parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, powstała nowa, odrębna parafia Matki Boskiej Wspomożenia Wiernych. Jej proboszczem został były wikary z bydgoskiej Fary. Krok ten był potrzebny, gdyż kościół w Osielsku z trudem mieścił już wszystkich wiernych. - Straciliśmy tym samym 1200 dusz, ale nadal mamy 3 tysiące, i wciąż ich przybywa. Mamy przecież boom budowlany - mówi ksiądz Skonieczka.
     Od średniowiecza
     Parafia katolicka istniała tu prawdopodobnie już w XV wieku, albo nawet wcześniej. Pierwsze wzmianki o drewnianym kościele pochodzą z 1435 roku. Przez stulecia w tym samym miejscu budowano kolejne kościoły. Kilka z nich spłonęło, ale w źródłach nie zachowały się dokładne informacje o powodach pożarów. Obecny budynek kościoła powstał częściowo w 1844 roku. Później często był przerabiany. W 1902 roku dobudowano wieżę. Dziś jedynie wnętrze świątyni pozostało oryginalne, "z dawnych czasów". Najstarszym budynkiem w gminie jest plebania pochodząca z 1829 roku. Sama świątynia ma piękne, zabytkowe wyposażenie. Ołtarz główny pochodzi z XVII wieku, a przeniesiono go do Osielska od ss. klarysek z Bydgoszczy, po kasacji zakonu. Z początku XVIII wieku pochodzi barokowa chrzcielnica, a obraz w głównym ołtarzu, przedstawiający najprawdopodobniej Matkę Boską Brzemienną, z XVII-XVIII wieku. Są też dwa boczne ołtarze: Przemienienia Pańskiego i św. Walentego, oba z II połowy XVII wieku. XVII-wieczny krzyż dominikański w kruchcie przywieziono z Chełmna. Przy kościele znajduje się dawny cmentarz, na którym przed laty chowano dobrodziejów świątyni. Ostatni odpoczynek znalazł tam także poprzedni proboszcz parafii - ksiądz Witold Rejmak, który zmarł w 1998 roku.
     Strop odrestaurowany
     - Kiedy się tu zjawiłem pięć lat temu, chciałem zacząć od remontu przeciekającego dachu. Miałem zamiar wyrzucić stary, brzydki strop, pomalowany byle jak emalią, i dać nowy, dębowy. Zjawiła się pani konserwator i wprawnym okiem dostrzegła coś pod farbą. Okazało się, że są to XIX-wieczne malowidła. Może to nie DaVinci, ale prezentuje naszą lokalną kulturę - żartuje ksiądz proboszcz. Zaledwie kilka dni temu konserwator z Zamościa skończył odnawianie malowideł na stropie, który prezentuje się teraz bardzo bogato i oryginalnie.
     Od zeszłego roku kościół jest ogrzewany gazem, pojawił się też nowy ołtarz i ambona, położono granity w prezbiterium. Wymieniono przewody elektryczne i zainstalowano nowe nagłośnienie, bo stare, pochodzące z lat 60., już szwankowało. Pojawił się też alarm przeciwpożarowy i antywłamaniowy. Parafia będzie się miała czym pochwalić, kiedy 18 października zjawi się w niej z wizytacją kanoniczną biskup. W planach jest jeszcze konserwacja głównego, poklaryskowego ołtarza, wymiana ławek na nowe oraz malowanie ścian.