Smocza krew

     Draceny
     Przywędrowały do Europy z tropikalnych rejonów Afryki, Azji i Australii. Należą do rodziny agawowatych. W naturze są to drzewa osiągające kilkanaście metrów wysokości. W mieszkaniach draceny osiągają skromniejsze rozmiary, ale są odmiany dorastające do 2 metrów.
     W mieszkaniach uprawia się kilka gatunków i kilkadziesiąt odmian dracen. Najpopularniejsza to pochodząca z Afryki dracena wonna z odmianami Lindenii (żółto obrzeżone liście), Massangeana (liście szerokie z żółtymi pasami pośrodku), Victoria (z żółtymi, szerokimi pasami na brzegach liści), Janet Greig i Rothiana (liście ciemnozielone, błyszczące, skórzaste).
     Także Afryka jest ojczyzną draceny deremeńskiej z odmianami: Bausei (liście krótkie i szerokie), Warneckii (liście z białymi pasami na brzegach, w środku ciemnozielone, błyszczące), Compacta (niska roślina o krótkich liściach gęsto osadzonych na pędzie), Compacta Variegata (podobna do poprzedniej, liście z białymi pasami). Są też inne odmiany o liściach z żółtymi, jasnozielonymi i białymi pasami.
     Dracena reflexa pochodzi z Indii i Madagaskaru. Jej odmiany mają z reguły żółtoobrzeżone liście, a jej cechą charakterystyczną są wiotkie pędy. Z kolei dracena obrzeżona ma liście bardzo wąskie, miękkie, obramowane bordowym paskiem. Tworzy cienki pień.
     Jedynym gatunkiem draceny, który latem można bez ryzyka wynieść do ogrodu czy na balkon jest dracena smocza (smokowiec) pochodząca z Wysp Kanaryjskich i znosząca spadki temperatury do plus 5 st. C. Gatunek ten tworzy gruby, wysoki pień, w górnej części rozgałęziony. Na szczytach pędów wyrastają pióropusze twardych liści. Nazwa tego gatunku wzięła się stąd, że po nacięciu pnia wypływa z niego czerwona żywica zwana smoczą krwią.
     Ostatnio bardzo popularna stała się dracena Sandera, błędnie nazywana bambusem (Lucky Bamboo), a sprzedawana w supermarketach ogrodniczych w formie żywych łodyg, które można w domu ukorzenić.
     Juki
     Juka także pochodzi z rodziny agawowatych, jej ojczyzną jest Meksyk.
     W sprzedaży jest przede wszystkim juka aloesowata o liściach wąskich i zaostrzonych, wytwarzająca wysoki, zwykle nierozgałęziony pień oraz juka gwatemalska o liściach szerokich, nieco zwisających, wytwarzająca pień krótszy, ale bulwiasto zgrubiały u nasady i tworzący rozgałęzienia. Oba te gatunki mają po kilka kolorowych odmian, niestety rzadziej spotykanych w sklepach. Ich cechą charakterystyczną jest wytrzymałość na niskie temperatury.
     Uprawa
     Juka i dracena doskonale czują się w jasnych pomieszczeniach, oświetlonych światłem rozproszonym. Także w zimie należy im zapewnić jak najjaśniejsze miejsce. Można stosować podłoża uniwersalne, lekko kwaśne. Ponieważ nie tolerują nadmiaru wody w doniczce, dobrze jest wyłożyć jej dno warstwą drenażu.
     Draceny są roślinami ciepłolubnymi, w czasie wegetacji optymalna temperatura wynosi 20-25 st. C. Juki wytrzymują spadki temperatury nawet poniżej zera stopni.
     Juki podlewamy tak, żeby bryła korzeniowa zdążyła przeschnąć przed kolejnym nawadnianiem. Draceny natomiast wymagają utrzymywania podłoża stale lekko wilgotnego.
     W okresie wegetacji rośliny dokarmiamy raz na 2-3 tygodnie płynnym nawozem mineralnym dla roślin o ozdobnych liściach. Zimą zaprzestajemy nawożenia lub raz w miesiącu stosujemy nawozy "zimowe".
     Młode rośliny przesadzamy co roku, a starsze rzadziej - raz na 2-3 lata.
     Rozmnażanie
     Draceny i juki można rozmnażać z sadzonek pędowych. Wykorzystujemy 10-centymetrowe wierzchołki pędów, usuwamy dolne liście i zanurzamy w ukorzeniaczu. Jako podłoże stosujemy torf, piasek lub perlit. Sadzonki ukorzeniają się w ciągu miesiąca w temp. 25 st. C.
     Starsze rośliny, które nie mają już dolnych liści, odmładzamy przez odkłady powietrzne. Możemy też pociąć pędy na fragmenty o długości 10-15 cm i spróbować je ukorzenić.
     Choroby i szkodniki
     Żółknięcie i zasychanie dolnych liści to objaw u tych gatunków normalny - w ten sposób rośliny tworzą pień. Jeśli zauważymy, że liście odmian paskowanych robią się zielone oznacza to, że rośliny mają za mało światła. Natomiast nadmiar słońca u odmian paskowanych poznamy po żółknięciu liści.
     Więdnięcie liści może być spowodowane zbyt niską temperaturą powietrza lub zalaniem podłoża, co prowadzi do gnicia korzeni.
     Brązowe plamy na liściach, a następnie ich żółknięcie i zamieranie to objaw choroby grzybowej - antraknozy. Chore liście należy usunąć, a roślinę opryskać kilkakrotnie co 10 dni jednym z preparatów: Benlate, Rovral 50 EC, Sarfun 500 SC, Topsin M 500 SC lub Benazol 50 WP.
     Jeśli zaobserwujemy żółknięcie liści, a na dolnej stronie delikatne pajęczynki, oznacza to atak przędziorków. Zwalczanie polega na spłukaniu liści pod prysznicem i po wyschnięciu kilkakrotnym opryskaniu rośliny preparatem Talstar 100 EC, Nissorun 050 EC lub Vertimec.
     Pojawienie się brązowych, okrągłych tarczek świadczy o ataku tarczników. Szkodniki te usuwamy ręcznie, przemywamy liście roztworem denaturatu (50 : 50) i kilkakrotnie co 10-14 dni opryskujemy rośliny preparatem Actellic 500 EC. Możemy też włożyć do doniczki tabletki doglebowe Provado Combi Pin lub Tarcznik.
     Draceny i juki są też często atakowane przez wciornastki. Objawy to srebrzyste plamy na liściach, bielenie górnej strony liści, zwijanie się liści. Zwalczanie polega na opryskiwaniu roślin kilkakrotnie, co 7 dni, jednym z preparatów: Fastac, Talstar, Provado AE lub Insectum A 01 AL.