Sensacja w toruńskim zoo! Na świat przyszły taraje, gatunek zagrożony wyginięciem

To, co wydarzyło się w toruńskim Ogrodzie Zoobotanicznym to prawdziwa przyrodnicza sensacja. I wielki sukces doceniany przez ekspertów nie tylko w Europie, ale i na świecie. Warunki, które w zoo na Bydgoskim Przedmieściu stworzono tarajom, europejski koordynator tego gatunku (taką osobę ma każdy gatunek zagrożony wyginięciem) uznał za modelowe. Koty cętkowane mają w Toruniu swój rozległy wybieg, oczko wodne z pływającymi w nim karasiami, domek, zabawki. O tym, że im u nas dobrze, najlepiej świadczy jednak potomstwo, którego doczekała się kocia para.

Pierwsze taraje - bracia Tim i Tomi - przyjechały do nas z ogrodu w Monachium w Niemczech we wrześniu 2020 roku. Szybko zadomowiły się w wolierze, czuły się w Toruniu bardzo dobrze. Wówczas tutejszy ogród był jedynym w Polsce, który posiadał ten gatunek ssaków. Po niemal dwóch latach, w czerwcu 2022 roku Tomi pojechał do zoo w Tallinie, a w wolierze w Toruniu pozostał osamotniony Timi.

- Wiedzieliśmy, że koordynator gatunku tarajów, ekspert jednego z ogrodów we Włoszech, jest bardzo zadowolony z naszej opieki nad tymi zwierzętami - opowiada Beata Gęsińska, dyrektorka Ogrodu Zoobotanicznego w Toruniu. - Rok później, a dokładnie w lipcu 2023 roku skierował do nas samicę taraja z zoo w Czechach nazywając ją niezwykle cenną genetycznie. Teraz, kiedy się dowiedział, że wraz z Timim doczekała się potomstwa oświadczył, że wiedział, że się nie zawiedzie dając nam tę samicę.

Droga do połączenia pary była jednak bardzo długa i wyboista. Tu trzeba zaznaczyć, że hodowla kotów cętkowanych w ogrodach zoologicznych jest bardzo trudna, zwierzęta źle się aklimatyzują, bardzo rzadko mają potomstwo. W Toruniu to się jednak udało. A jak połączono zwierzęta?

- To był cały drobiazgowo zaplanowany proces logistyczny. Baliśmy się, że w razie niepowodzenia taraje się zagryzą, dlatego oswajaliśmy je ze sobą stopniowo, przez półtora miesiąca - wspomina Beata Gęsińska. - Najpierw tylko ze sobą sąsiadowały, potem wpuszczaliśmy samca na wybieg samicy, gdy jej tam nie było i odwrotnie. Na koniec połączyliśmy je na wspólnym wybiegu, ale tylko za dnia, nocami wracały do siebie. W pogotowiu zawsze byli pracownicy ogrodu z wężami, żeby w razie spięcia móc rozdzielać osobniki lejąc je wodą. Na szczęście nie było to konieczne.

27 lutego br. na świat przyszły cztery młode taraje. Jedno z miotu było wyraźnie słabsze, mniejsze, matka nie bardzo się nim zajmowała. Niestety, maluch nie przeżył. Pracownicy ogrodu nie ingerowali w tę sytuację, bo zasady są takie, że w przypadku zwierząt takich jak taraje należy pozwolić działać naturze. Trójka jego rodzeństwa ma się jednak bardzo dobrze. Wiedziona instynktem matka ułatwia maluchom stawianie kolejnych kroków w życiu.

- W środę rano (20 marca) zdębieliśmy po przyjściu do pracy, bo się okazało, że maluchów nie ma w domku. Matka wyniosła je na zewnątrz i schowała w wydrążonym pniu drzewa. Trochę nas to przeraziło, bo nocą był przymrozek, wierzymy jednak, że samica wie co robi - dodaje Beata Gęsińska.

Maluchy mają obecnie ponad 3 tygodnie. Kiedy skończą 9 tygodni, zostaną zaszczepione i zaczipowane. Wówczas też ostatecznie rozstrzygnie się zagadka ich płci - na tę chwilę opiekunowie podejrzewają, że to dwa samce i samiczka. Czy tak jest na pewno, przekonamy się za jakiś czas.

Tu warto przytoczyć kilka liczb. W ogrodach zoologicznych na świecie jest tylko 145 tarajów, w Europie - 58. W Polsce ma je tylko Toruń i od niedawna Łódź. W ciągu ostatnich 12 miesięcy w ogrodach zoologicznych na świecie taraje urodziły się dwa razy: w Tajlandii i w Polsce, a konkretnie w Toruniu.

- One urodziły się 27 lutego, a 1 marca minęło 25 lat mojej pracy w toruńskim ogrodzie. Wydaje mi się, że dostałam najpiękniejszy prezent na ten jubileusz - śmieje się szefowa zoo.

Przysmakiem naszych tarajów są ryby, gryzonie i drób. Uwielbiają pstrągi, a karasie same wyławiają sobie z oczka wodnego w wolierze. Woda to jest właśnie to, co odróżnia taraje od innych kotów. Ich ulubionymi siedliskami są nizinne mokradła, tereny bagienne, okolice jezior, a także lasy łęgowe i namorzynowe. One nie tylko nie boją się wody, ale potrafią świetnie pływać. Natura doskonale przystosowała tego kota do życia w takim środowisku i korzystania z wodnych warunków. Grube futro chroni go przed wilgocią. Zewnętrzna warstwa szorstkiego włosia zatrzymuje wodę, która nie dostaje się do skóry, ani nawet do izolującej warstwy wewnętrznego futra. Taraj posiada błonę pławną między palcami, która ułatwia mu pływanie, a także poruszanie się po bagiennych terenach. Ogon to dla niego ster, którym posługuje się w wodzie. Żeby złapać rybę taraj potrafi wskoczyć na głęboką wodę, a wielkie oczy pozwalają mu błyskawicznie zlokalizować zdobycz.

Taraj jest uznawany za narodowe zwierzę Bengalu Zachodniego. Niestety, jako jeden z wielu gatunków pada ofiarą ludzkiej działalności: jest zabijany dla mięsa i skór, a także niszczone są jego naturalne siedliska.

- Nasz sukces w hodowli zagrożonych wyginięciem tarajów jest dowodem na sens istnienia ogrodów zoologicznych. Jesteśmy po to, by ratować zagrożone gatunki, by zachowywać ich geny. Dzięki temu możliwe będzie w przyszłości przywrócenie ich naturze - tłumaczy Beata Gęsińska.

Polecamy nasze grupy i strony na Facebooku:

• Bieżące wypadki i utrudnienia w Kujawsko-Pomorskiem
• Gdzie dobrze zjeść w Toruniu i okolicach?
• Toruń Retro!
• Sport w Toruniu