Piękne jak róże

     Miejsce najważniejsze
     Różaneczniki wymagają stanowiska półcienistego, zacisznego, osłoniętego przed zimnymi wiatrami. Gleba natomiast musi być kwaśna (pH 4,5-5,5) i wilgotna (ale nie mokra). Różaneczniki najlepiej czują się pod wysokimi drzewami, korzeniącymi się głęboko: dębami, złotokapami, robiniami i miłorząbami.
     Przeciwko plamistościom liści różanecznika stosuje się: Topsin M 70 WP, Sportak Alpha 380 EC, Dithane M-45, Penncozeb lub Bravo 500 SC. Opryski należy powtórzyć 2-3 razy co 7-10 dni, stosując preparaty przemiennie. Zabiegi trzeba wykonać zgodnie z instrukcją na opakowaniu, z zachowaniem wszelkich środków ostrożności.
     Dołek, w którym posadzimy rododendron powinien być dwa razy większy niż bryła korzeniowa naszego krzewu. Dno dołka musimy spulchnić i przekopać z niewielką ilością żwiru, nieodkwaszonego torfu lub rozłożonej sieczki korowej. Połowę wydobytej z dołka ziemi mieszamy z dojrzałym kompostem i specjalnym podłożem dla różaneczników. W czasie, kiedy zajmujemy się dołkiem, bryłę korzeniową zanurzamy w wiadrze z wodą. Dołek także obficie podlewamy.
     Następnie umieszczamy roślinę w dołku i obsypujemy mieszanką ziemi, którą mocno udeptujemy i podlewamy. Pozostałą częścią podłoża wypełniamy dołek. Świeżo posadzone rośliny wymagają obfitego podlewania.
     Cięcie i nawożenie
     W okresie wegetacji różaneczniki wymagają nawożenia. Mieszańce wielkokwiatowe musimy zasilać kilka razy w sezonie: pod koniec marca, na początku czerwca i w drugiej połowie sierpnia. Gatunkom o mniejszych kwiatach wystarcza nawożenie wiosenne. Stosujemy nawozy dla różaneczników i azalii. Przed rozsypaniem nawozu należy odgarnąć ściółkę (np. wióry, torf) i zastosować nawóz zgodnie z instrukcją na opakowaniu, żeby uniknąć uszkodzenia korzeni wskutek przedawkowania.
     Cięcie różaneczników (jeśli jest konieczne) wykonujemy wczesną wiosną. W kątach liści znajdują się pączki śpiące, które po cięciu wyrastają w nowe pędy. W ten sposób odmładzamy krzewy.
     Zimowe podlewanie
     Ważne jest przygotowanie różaneczników do zimy. Jak wszystkie rośliny zimozielone należy je od końca września podlewać (niezależnie od pogody). Dzięki temu roślinom w zimie nie będzie grozić susza, a najczęstszą przyczyną uszkodzeń zimowych nie są niskie temperatury lecz właśnie niedostatek wody.
     W listopadzie rośliny należy okryć - najlepiej zbudować nad nimi lekką, drewnianą konstrukcję, obwieszoną gałązkami świerkowymi lub włókniną. Glebę wokół korzeni należy przykryć 10-centymetrową warstwą torfu lub liści. W zimie podlewamy w okresach bez mrozu na tyle, żeby nie przeschła bryła korzeniowa. Wiosną odkrywamy, wycinamy zaschnięte i uszkodzone pędy, nawozimy specjalnymi nawozami dla różaneczników i podlewamy miękką wodą.
     W niektórych centrach ogrodniczych można kupić różaneczniki ze złotym znakiem INKARHO. To rododendrony, które tolerują glebę lekko kwaśną, obojętną, a nawet zasadową i nie wymagają specjalnego zakwaszania podłoża. Różne odmiany różaneczników są szczepione na podkładkach rosnących w podłożu wapiennym, stąd ich odporność.
     Mimo że rododendron jest rośliną zimozieloną, jesienią zawsze część liści żółknie i opada.
     Na balkonie
     Jeśli nie mamy ogródka, możemy z powodzeniem uprawiać różaneczniki w pojemnikach. Szczególnie dekoracyjne są krzewy prowadzone w formie piennej. Musimy jednak spełnić kilka warunków: stanowisko powinno być półcieniste i osłonięte od wiatru, podlewamy regularnie miękką wodą (deszczówką lub wodą z filtra), w marcu i kwietniu zasilamy nawozami o spowolnionym działaniu, a na początku lipca nawozem szybko działającym.
     Po kwitnieniu ostrożnie wyłamujemy przekwitłe kwiatostany.
     Krzewy uprawiane w pojemnikach musimy starannie zabezpieczyć na zimę. Donicę stawiamy na styropianie lub drewnianej podkładce, a krzew owijamy włókniną. Nie można zapominać o podlewaniu w bezmroźne dni.