Opieka na starość z naszych składek? Podziel się opinią!

Ministerstwo pracy zapowiedziało w tym roku opracowanie kryteriów oceny stopnia niesamodzielności osób wymagających pomocy i wsparcia opiekunów. Ma się to wiązać z opracowaniem standardów usług opiekuńczych i asystenckich. Takie informacje dostali z ministerstwa pracy posłowie sejmowej komisji polityki senioralnej.

W informacji przygotowanej dla posłów przez resort jest jednak interesujący fragment. Ministerstwo pisze, że dalszym efektem projektu ma być wprowadzenie powszechnych rozwiązań prawnych z zakresu opieki nad osobami niesamodzielnymi. W konsekwencji - informuje ministerstwo pracy - będzie to pierwszy krok do włączenia ryzyka niesamodzielności w katalog ryzyk socjalnych, obejmowanych systemem zabezpieczenia społecznego Polsce.

Teraz prenumerata cyfrowa tańsza o połowę!

Czy oznacza to przymiarki do wprowadzenia obowiązkowego ubezpieczenia pielęgnacyjnego?

PiS o tym nie wspomina, ale był zwolennikiem takiego rozwiązania w czasie poprzednich swoich rządów (2005-2007). Przewidywał, że w starzejącym się społeczeństwie będzie coraz większe zapotrzebowanie na usługi opiekuńcze nad niesamodzielnymi osobami starszymi.

Ówczesny minister zdrowia Zbigniew Religa powołał nawet zespół, który miał przygotować projekt ustawy. Zakładano, że płacilibyśmy obowiązkową składkę (tak samo, jak płacimy składki zdrowotne, emerytalno-rentowe), początkowo wynosząca 0,5 proc. wynagrodzenia.
Pomysł wywołał jednak duże kontrowersje i ostatecznie projekt do Sejmu nie trafił.

Nad inną formą wsparcia osób niesamodzielnych i ich opiekunów kilka lat pracował senator PO Mieczysław Augustyn. Jego projekt to bon opiekuńczy o wartości zależnej od stopnia niesamodzielności. Pomysły były konsultowane na różnych konferencjach i spotkaniach, opinie wśród indywidualnych opiekunów były skrajne.

Pomysł zróżnicowania wysokości świadczenia dla opiekunów w powiązaniu ze stopniem niesamodzielności pojawił się także w ministerstwie pracy poprzedniej kadencji, pod koniec 2013 r.
Ministerstwo przygotowało go, gdy po zmianach w świadczeniach opiekuńczych tylko garstka opiekunów dorosłych osób niepełnosprawnych miała prawo do pomocy.

Szybko jednak się z tego wycofano. Protesty wywołał pomysł dodatkowego podziału osób z orzeczonym znacznym (czyli najwyższym) stopniem niepełnosprawności na mniej lub bardziej sprawnych, samodzielnych. Od tego miało zależeć, czy opiekun dostanie wsparcie finansowe i w jakiej wysokości?

Dziś mamy sytuację taką, że od ponad dwóch lat nie jest realizowany wyrok Trybunału Konstytucyjnego dotyczący świadczeń pielęgnacyjnych. Cierpią na tym ci, którzy zajmują się chorą matką, ojcem, małżonkiem, rodzeństwem. Często nie dostają żadnej pomocy od państwa, bo mają zbyt wysokie dochody. jeśli nie przekraczają granicy, dostają 520 zł.

Ale i rodzice niepełnosprawnych dzieci, choć dostają większą pomoc (wywalczyli ją protestem w Sejmie) też nie uważają obecnego rozwiązania za idealne.

Problem jest coraz większy, o czym każdego dnia przekonują się setki osób. Bo z dnia na dzień ich bliski niedołężnieje, trzeba znaleźć opiekunkę, opłacić ją, albo zwolnić się z pracy i nie mieć nic. Jest coraz więcej osób w wieku 70-80 i więcej lat, a wraz z wiekiem w rośnie ryzyko niesamodzielności.

Ale niepełnosprawnym i wymagającym pomocy drugiej osoby można stać się także w wyniku wypadku, niezależnie od wieku!

Mijają lata i może czas wrócić do dyskusji o świadczeniu pielęgnacyjnym, a na pewno do przygotowania propozycji pomocy opiekunom dorosłych niepełnosprawnych.
Spytaliśmy ministerstwo pracy, nad jakimi rozwiązaniami prawnymi w opiece nad osobami niesamodzielnymi pracuje? Czy bierze pod uwagę wprowadzenie powszechnego ubezpieczenia pielęgnacyjnego? Czekamy na odpowiedź.

A Państwo, co sądzą? Jak rozwiązać problem wsparcia opiekunów osób niepełnosprawnych? I dorosłych, i dzieci? Co powinno się zmienić? Jak Państwo sobie wyobrażają idealny system? Czekam na opinie na naszym forum lub mailowo: [email protected].