Lech Kaczyński był moim szefem

- Oglądałem właśnie telewizyjną relację z uroczystości w Katyniu, gdy zadzwonił do mnie brat. I mówi, że rozbił się prezydencki samolot. Nie uwierzyłem. Powtarzałem sobie, że chociaż mamy takie samoloty, jakie mamy, ale przecież na pewno podlegają starannym przeglądom, prowadzą je najlepsi piloci. Ale po chwili znów dzwoni brat, a za moment na ekranie telewizora pojawił się pasek: prezydent nie żyje.

- Nadal odczuwam... (dyrektorowi łamie się głos)

- To był najlepszy prezydent, szlachetny, prawy człowiek (dyrektora znów zawodzi głos)

- Tak, do dziś mam nominację na dyrektora bydgoskiej delegatury NIK. Z jego podpisem, którą sam mi wręczał. Kiedy pełnił funkcję prezesa NIK często bywałem w warszawskiej centrali i mogłem osobiście obserwować, jak kierował tą instytucją. Za jego rządów koncentrowaliśmy się na problemach, które naprawdę były najważniejsze dla Polski i ujawnialiśmy je, w każdym szczególe.

- Bardzo wymagającym, zawsze stawiał przed nam najwyższą poprzeczkę, od siebie wymagał jeszcze więcej. Ale bardzo dbał o ludzi. Interesował się też ich codziennymi sprawami. Razem z moimi bydgoskimi kolegami od lat organizujemy spływy kajakowe, w których uczestniczą pracownicy NIK z całej Polski. Prezes Kaczyński bardzo się tym interesował, zaprosiliśmy go nawet by też popłynął. Niestety, krótko przed imprezą kończyła się jego kadencja.

- Nigdy nie było sytuacji, bym się czuł w jakiś sposób zagrożony. Właśnie za czasów Lecha Kaczyńskiego.

- Kiedyś byłem na naradzie w centrali. I raptem zasłabłem. Prezes Kaczyński wezwał zaraz dwóch dyrektorów, by zawieźli mnie do przychodni. Mówiłem, że to chwilowa niedyspozycja, zaraz miałem przecież referować pewne sprawy. Nawet nie chciał o tym słuchać. Kazał jechać do lekarza, a potem wracać do domu.

- Osobiście może nie, ale mam przyjaciół, których łączyły z nim bliskie kontakty. Śledziłem jego karierę i trzymałem za niego kciuki. Zawsze miałem wysokie mniemanie o kompetencjach Lecha Kaczyńskiego. Tym bardziej bolały mnie te wszystkie złośliwe ataki na jego osobę.

Z tamtych czasów mam zdjęcie, zrobione w warszawskim ratuszu podczas uroczystości 25-lecia "Solidarności". Stoimy razem z Lechem Kaczyńskim, wtedy prezydentem stolicy i kilkoma moimi przyjaciółmi ze związku. Patrzę na nie i w gardle coś mnie ściska. Parę lat temu Lech Kaczyński, już jako prezydent RP, przyjechał do Bydgoszczy na otwarcie Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodniczego. Stałem sobie gdzieś w tłumie, ale jakoś mnie wypatrzył. Skręcił, przywitał się i znalazł czas, by zamienić parę słów.

- Zawsze uważałem, że nie ma ludzi niezastąpionych. Ale w tym przypadku będzie to bardzo trudne. Te ideały, w które on wierzył zawsze były mi bliskie.