Kwiatowe kule

     Dalie najlepiej rosną w słońcu, preferują glebę żyzną i próchniczną, ale luźną i niezbyt wilgotną. Co roku powinny być sadzone w innym miejscu - unika się w ten sposób porażenia przez choroby, przede wszystkim wirusowe, które powodują zahamowanie wzrostu, zniekształcenia i odbarwienia liści i kwiatów oraz niezakwitanie roślin.
     Pojedynczo lub w grupach
     Rozmnażanie dalii jest trudne. Najczęściej tuż przed sadzeniem do gruntu dzielimy karpy na kilka części w taki sposób, żeby każda część miała co najmniej 2-3 dobrze wykształcone pąki. Niektóre odmiany dalii karłowatych można rozmnażać z siewu na przełomie lutego i marca.
     Dalie sadzimy od końca kwietnia do początków czerwca. Głębokość sadzenia i odstępy między roślinami muszą być dostosowane do siły wzrostu gatunku i odmiany. Karpy powinny być przykryte warstwą podłoża o grubości 3-5 cm. Dalie można sadzić pojedynczo lub w grupach na trawniku, w szpalerach (np. wzdłuż płotu). Niskie odmiany doskonale nadają się na obwódki i do uprawy pojemnikowej.
     Rośliny zakwitną w lipcu i będą kwitły do września pod warunkiem, że będziemy je systematycznie podlewać i kilkakrotnie dokarmiać nawozami mineralnymi wieloskładnikowymi.
     Dalie w zależności od gatunku i odmiany tworzą pędy o wysokości od 30 do 150 cm. Te najwyższe rośliny wymagają palikowania, ponieważ pod ciężarem kwiatów i pod naporem wiatru pędy łatwo się łamią.
     Karpy wykopuje się zaraz po pierwszych przymrozkach i przechowuje przez zimę w miejscu chłodnym (5-8 st. C), dobrze przewietrzonym, przykryte lekko wilgotnym piaskiem.
     Karpy dalii można sadzić do doniczek już od końca kwietnia, jeśli na początku pojemniki będą stały w miejscu osłoniętym i zabezpieczonym przed majowymi przymrozkami. Ponieważ karpy łatwo zagniwają, na dno doniczki należy położyć warstwę drenażu. Karpy sadzimy tak, żeby zaczątek pędu wystawał ponad powierzchnię ziemi. Po sadzeniu podłoże dobrze ugniatamy i podlewamy.
     Walka ze ślimakami
     Młode pędy dalii padają często łupem ślimaków. Jest kilka niechemicznych sposobów walki z tymi szkodnikami. Pierwszy to właściwa uprawa gleby. Jesienią, po zakończeniu sezonu wegetacyjnego, ziemię należy głęboko przekopać. Wtedy wydobywamy na wierzch jaja ślimaków i dorosłe zimujące osobniki. W minusowych temperaturach szkodniki giną.
     W okresie wegetacyjnym pamiętajmy o tym, żeby często wzruszać pazurkami ziemię między roślinami. W ten sposób odsłaniamy jaja ślimaków, które w słońcu giną. Wyrwane chwasty, opadłe owoce natychmiast usuwamy, aby nie gniły na ziemi. Dalie i inne rośliny można ochronić rozsypując wokół nich (ale nie na rośliny) trociny, plewy jęczmienne lub wapno palone. Są to bariery nie do przebycia dla ślimaków. Młode pędy dalii możemy chronić nakładając na nie plastikowe butelki ścięte z jednej strony.
     Można też opryskiwać rośliny roztworem, który powstaje przez moczenie przez 12 godzin 3 g nasion jodły w 1 l wody. W miejscach gdzie najczęściej żerują ślimaki możemy wykładać surowe przekrojone ziemniaki lub buraki (przekrojoną powierzchnią do ziemi). Kiedy ślimaki zbiorą się przy przynęcie, wynosimy je daleko od naszej działki.
     Są też oczywiście chemiczne metody walki ze ślimakami. W sklepach można kupić dwa zarejestrowane preparaty przeciwko ślimakom. Mesurol Schneckenkorn 04 GB (w formie przynęty granulowanej) stosujemy w dawce 3 g na mb, po południu lub wieczorem. Środek ten jest chętnie zjadany przez ślimaki, ale nie wychodzi im na zdrowie. Drugi preparat to Anty-Ślimak spiess 04 GB. Stosuje się go jak Mesurol Schneckenkorn, ale w dawce 8 g na 10 mb.**