Na gorąco

     Prezydent Wiktor Juszczenko przechodzi przyspieszony kurs ukraińskiej odmiany "wojny na górze". Jak można się było spodziewać, miodowy miesiąc z premier Julią Tymoszenko szybko się skończył. Oby konflikt niedawnych zwycięzców pomarańczowej rewolucji został zażegnany w demokratyczny sposób. Tak jak niegdyś w Polsce. Bowiem fenomenem polskiej polityki jest to, że mimo niezliczonych wojen o grubą kreskę i na teczki, zdołaliśmy niemal jednomyślnie zrealizować najważniejsze cele polityki zagranicznej. Wojska rosyjskie opuściły Polskę, która ostatecznie została członkiem NATO i Unii Europejskiej. A wszystko to jeszcze przed Ukrainą.
     Jeśli zatem dojdzie do integracji tego 50-milionowego państwa ze strukturami zachodnimi, imperialne - coraz wyraźniejsze - zagrożenie ze strony Władimira Putina znacznie zmaleje. Co więcej - to nie tylko problem Ukrainy i Polski. UE prawie 20 procent importu ropy i niemal połowę importu gazu uzyskuje z Rosji, a 80 procent tych surowców płynie ukraińskimi rurociągami. Innymi słowy - Rosja kontrolująca Ukrainę będzie nieprzewidywalnym euroazjatyckim mocarstwem. Kilka dni temu szwedzka Agencja Badań Obronnych wyliczyła, iż Rosja Putina zbroi się na potęgę. Jeśli prócz tego będzie trzymała rękę na kurkach z ropą i gazem - nie wróży to niczego dobrego. Zaskakujące, że nie widzi tego Gerhard Schroeder, namiętnie adorujący (ropę) Putina. W interesie całej Europy jest, by Ukraina poszła polską drogą.
     Bo zamiast pomarańczowego światła zapali się tam czerwone.