Na gorąco

     Rzeczywiście, to piękny sukces. Tyle że papierowy. Można bowiem uchwałą sejmową zadekretować 365 dni w roku ku pamięci lub czci. Mnie osobiście najbardziej odpowiadałaby uchwała parlamentu, z inicjatywy prawicy, biorąca w obronę głodne polskie dzieci. Taki nieustający Rok Dzieci Żyjących. W nędzy.
     Kilka dni temu UNESCO ogłosiło raport, z którego czarno na białym wynika, że prawie 13 procent polskich dzieci żyje w ubóstwie. A od lat 90. przybywa ich w zastraszającym tempie. W niektórych regionach Polski wegetuje w nędzy nawet 40 procent nieletnich! Jakże żałośnie w tym kontekście brzmi pompatyczny apel Kaczyńskiego o wspólne świętowanie Narodowego Dnia Życia. Nie mogę pojąć, dlaczego życie płodowe jest tak ważne, skoro po narodzinach gwałtownie traci na wartości. Życie dziecka powinno być równie święte przed, jak i po urodzeniu.
     Rozumiem, że łatwiej uchwalić w Sejmie jakiś "dzień" niż zlikwidować ogromne obszary polskiej nędzy. To pierwsze wymaga tylko wciśnięcia guzika. To drugie - wieloletniej ciężkiej pracy. Nie pieniactwa sejmowego, nie politycznej histerii - tylko prawdziwego poświęcenia.