Tym razem wydawnictwo zabierze nas w czasy pomiędzy 1630 a 1668 rokiem. To nie były dobre czasy dla Rzeczpospolitej. Wojny prowadzone przez dynastię Wazów zamieniły Polską w ruinę. Co w tym czasie działo się na Opolszczyźnie?
Po pierwsze w 1648 roku zakończyła się wojna trzydziestoletnia, a tym samym skończyły się pustoszące region - pozostający wciąż we władaniu Habsburgów - przemarsze przeróżnych wojsk. Do spokoju przyczynił się też 1645 r., gdy Habsburgowie oddali księstwo opolsko-raciborskie Wazom w zastaw, w zamian za zaległe sumy posagowe Habsburżanek wydawanych za Wazów.
W 1655 r. prawo do zastawu przekazano Janowi Kazimierzowi, ówczesnemu królowi Polski, który wkrótce scedował je na żonę Ludwikę Marię. Dlatego w czasie wojny ze Szwecją, której wojska, jak pisał Sienkiewicz, niczym potop zalały Polskę, Opolszczyzna, nie będąca częścią Rzeczypospolitej, stała się schronieniem dla króla i jego dworu.
Na Śląsk pierwsza przyjechała Ludwika Maria, która we wrześniu 1655 roku zatrzymała się na postój w Koźlu. Potem cały dwór wraz z królem zawędrował do Głogówka.
W tym czasie do Opola król zwołał senatorów na obrady. Do stolicy księstwa zawitała też para królewska i przybywała w mieście około dwóch tygodni. 20 listopada 1655 roku król wydał słynny uniwersał, wzywający wszystkich obywateli do powszechnego powstania przeciw Szwedom. Potwierdził także przywileje opolskich rzemieślników.
Do Polski Jan Kazimierza wrócił w grudniu, gdy dostał informacje o powstaniu przeciw najeźdźcom. Okres polskich Wazów zamknęła abdykacja króla w 1668 r.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
