Jak odchudzali się starożytni? Niektóre sposoby mogą być naprawdę skuteczne

Historia ludzkości zna wiele praktyk związanych z odchudzaniem, które sięgają odległych epok. Starożytne metody, choć czasem niezwykłe, wciąż stanowią inspirację dla współczesnych trendów w zdrowym odżywianiu.

W około roku 1000 słynny perski lekarz Abu Ali Ibn Sina zalecał trzy filary odchudzania: ćwiczenia, zdrowe odżywianie i sen. Jego rekomendacje obejmowały spożywanie migdałów, łoju wołowego, fiołków i korzenia prawoślazu, które miały tłumić apetyt.
Tropy wskazywane przez Abu Ali Ibn Sina nie straciły na aktualności. Nie ma wątpliwości, że odpowiednio aplikowane migdały wspierają proces odchudzania. Łój wołowy pojawia się z kolei w dietach ketonowych. Co ciekawe, istnieje również „dieta fioletowa”, chociaż polega ona jedzeniu wyłącznie fioletowych rzeczy, choć nie tylko kwiatów. 

Pedanius Dioscorides, grecki lekarz i botanik, propagował niesolony ser i musztardę jako skuteczne środki wspierające odchudzanie. Jego zalecenia obejmowały także używanie tzw. kamieni azjatyckich, na których osadzały się naturalne sole do masażu. Miały wspomagać proces odchudzania.

Claudius Aelianus, rzymski historyk urodzony w 170 roku naszej ery, opisał praktyki chirurgicznego usuwania tłuszczu. Zabiegowi takiemu poddał się między innymi Dionizjusz z Heraklei, który z powodu swojej otyłości nie opuszczał wieży, wydając rozkazy przez okno. Do zaszycia rany zastosowano nić jedwabną.

Hipokrates, ojciec medycyny, wprowadził teorię równowagi czterech płynów w organizmie. W jego przekonaniu otyłość była spowodowana nadmiarem jednego z nich. Chodzi o krew, czarną żółć, żółtą żółć i flegmę.

Hipokrates był greckim lekarzem powszechnie uważanym za ojca medycyny. Urodzony około 460 roku p.n.e., miał także wskazówki dotyczące odchudzania . 

Podstawowym zaleceniem Hipokratesa dla osób zmagających z nadwagą było bardzo aktualne: mniej jeść, więcej ćwiczyć. Co ciekawe, zalecał jednak, aby wszelkie zmiany wprowadzać stopniowo, „bo jeśli zmiana schematu leczenia będzie nagła, istnieje ryzyko, że w wyniku tej zmiany również w organizmie wystąpią pewne zaburzenia”. 

Zdaniem Greka odchudzaniu sprzyja spożywanie tylko jednego posiłku w ciągu dnia. Zalecał również pokarmy kwaśne, które w jego przekonaniu przyspieszały proces zrzucania wagi. Swoich pacjentów przekonywał, aby spożywali wyłącznie czerstwy chleb i nie gardzili dobrodziejstwami, jaki daje spożywanie miodu.

Podobnie jak zasada jedzenia w określonym czasie głoszona przez Buddy'ego, dieta buddyjska propaguje spożywanie posiłków w określonych oknach czasowych, stopniowo je zawężając.

Jak praktykować dietę Buddy? Przez pierwsze dwa tygodnie jest tylko przez 13-godzin w ciągu dnia, co z początku nie będzie łatwe, bo to przecież wieczorami prowadzimy życie towarzyskie. Stopniowo redukuj czas jedzenia: najpierw do 12 godzin, potem 11, 10, a na końcu do docelowych 9 godzin. W ten sposób możesz zjeść śniadanie o 9.00 oraz kolację o 18:00, nie jedząc niczego po tym czasie.

Hara Hachi Bu
Na wyspie Okinawa w Japonii praktykowano zasadę jedzenia do syta na 80%. Ideą było zaspokojenie głodu na 80% pełnego uczucia sytości, co miało ograniczać ilość spożywanego jedzenia.

Chodzi o subtelną różnicę pomiędzy „byciem pełnym” a „nie byciem głodnym”.

Mózg potrzebuje 20 minut, aby otrzymać wiadomość z żołądka, że ​​jest pełny. Jeśli więc jesz, aż poczujesz się pełny, oznacza to, że najpewniej już się przejadłeś.  

Jak poczuć, że jesteśmy pełni w 80 procentach? Dietetycy radzą, aby zacząć od zjedzenia połowy tego, co normalnie jemy. Odczekaj 20 minut i zobacz, jak się poczujesz. Wkrótce żołądek sam da nam sygnał, gdy zostanie zapełniony w 80 proc.

W starożytnym Rzymie kwestia trawienia była często tematem dyskusji. Normą było spożywanie jednego posiłku dziennie. Z kolei Grecy przekonani byli, że post jest naturalnym odruchem, który pojawia się u pacjentów z określonymi chorobami, zmniejszając ich apetyt. Traktowano to jako istotny etap w procesie zdrowienia, widząc w tym również poprawę zdolności poznawczych. Wspierali tę koncepcję tacy filozofowie jak Cyceron i Marek Aureliusz. Dla nich zastosowanie praktyki przerywanego postu oznaczało różne diety, które albo ograniczały spożycie do konkretnych godzin w ciągu dnia, albo zmniejszały je przez kilka dni w tygodniu.

Jedna z tych diet opierała się na ograniczeniu czasowym - zazwyczaj w oknie od sześciu do ośmiu godzin. To, co dawni eksperci przewidywali, wydaje się uzasadnione - wielu obecnych specjalistów ds. żywienia podkreśla, że organizm ludzki nie jest przystosowany do ciągłego trawienia pokarmu przez cały dzień, każdego dnia.

Badania wykazują, że zarówno u ludzi, jak i na zwierzętach, ograniczenie czasu spożywania jedzenia do ośmiu godzin sprzyja utracie wagi, niezależnie od jakości diety. Nawet jeśli zwierzęta będą spożywać posiłki z sieci McDonald's, nie przybiorą na wadze, jeśli ograniczysz okno czasowe jedzenia.