Krzyż Orlanda

      Pokuta z kostki brukowej
     W gminie Kamień prawie wszystkie cmentarzyki ewangelickie zostały uprzątnięte przez gimnazjalistów. Sępoleńskie nie mają tyle szczęścia. W Sikorzu po cmentarzyku Orlandów został krzyż, pusta grota zwana kapliczką i omszałe resztki nagrobków. Leśny cmentarzyk otoczony jest resztkami murów. Dzięki temu temu wciąż widać, dokąd sięgał.
     Najciekawszy jest krzyż. Wykonany z kostki brukowej o wysokości 2,25 m i podstawie 60 na 40 centymetrów. Na tle zapuszczonego cmentarza wydaje się nietknięty zębem czasu. Jakby ktoś o niego stale dbał. - Niektórzy twierdzą, że to krzyż pokutny - mówi sępoleński historyk Józef Buława. - Ostatni właściciel majątku postawił go podobno za jakieś sobie tylko wiadome grzechy.
     **_Czas na porządki
      Ostatni Orland służył w Wehrmahcie w czasie II wojny światowej i zginął. Majątek przejął POM, a rodzina wyjechała do Niemiec. Nikt nie zajął się cmentarzem. - To nie było dobrze widziane - twierdzi Buława. - Poniemieckie i jeszcze należące do dziedziców. Nie było przyzwolenia na takie działania._
     I cmentarz w Sikorzu ginie pod naporem drzew, krzewów i mchu.
     Nawet jeśli legenda o pokucie Orlanda jest nieprawdziwa, to i tak takiego krzyża na cmentarzu chyba nigdzie nie ma. Skoro są przy nim wypalone znicze, to miejscowi szanują to miejsce pochówku. Może znajdzie się ktoś, kto zachęci sikorzan do posprzątania? Może warto ocalić ten kawałek historii wsi?
     Do tematu wrócimy.