Przedwojenne barki na Brdzie

     Karl Heinrich Schulz, Niemiec z pochodzenia, urodzony w Bydgoszczy w 1884 roku.
     Nie wiadomo ile lat mieszkał w Polsce - jego biografia jest bowiem bardzo skromna. Historycy ustalili jedynie, że przed wybuchem pierwszej wojny do 1920 roku stworzył on kilka znakomitych akwarel i akwafort odzwierciedlających ówczesną Bydgoszcz.
     W "Słowniku artystów i grafików Wielkopolski" zaznaczono, że Karl Heinrich Schulz "przedstawił fragmenty architektury Klasztoru o.o. Karmelitów, Klasztoru Klarysek i Tamy Młyńskiej". Natomiast w książce adresowej z 1929 roku pod nazwiskiem Schulz figuruje kilkanaście osób - tylko jedna z nich nosiła imię Karl: - Krol, rzeźbiarz, Poznańska 14. Czy był to ten sam człowiek?
     - Warto byłoby opracować katalog bądź leksykon artystów pochodzenia niemieckiego, którzy dla Bydgoszczy zrobili bardzo wiele. Żyjemy w innych czasach, we wspólnej Europie. Tym bardziej nie powinniśmy zapominać o tych, zasłużonych dla miasta postaciach; na przykład architektach, którzy zaprojektowali wspaniałe budynki: teatru, którego dziś nie ma, poczty przy Jagiellońskiej czy urzędu wojewódzkiego. My, tak niewiele o nich wiemy - zaproponował Wiesław Dreas, właściciel Bydgoskiego Antykwariatu Naukowego, który kupił przed laty jedną z grafik Schulza.
     Przystań przy operze
     Na pierwszym planie tego urokliwego rysunku znajduje się barka, która płynie Brdą, za nią fragment Wyspy Młyńskiej, a w oddali dachy fary i wieże kościoła na Starym Rynku.
     - Dziś takiej Bydgoszczy już nie ma. Wtedy rzeka żyła, w pobliżu obecnego gmachu Opery Nova znajdowała się przystań dla barek - wyjaśniał Wiesław Dreas. - Sama akwaforta zachwyca mnie idealnym wykonaniem, ciepłem, rzadkością... W swojej karierze zawodowej spotkałem tylko jeden raz podobną odbitkę.
     Wydaje się, że widok Brdy Karla Henricha Schulza powstał przed rokiem 1920 i wiernie ukazuje fragment miasta takiego, jaki przetrwał tylko do września 1939 roku.