Artur Andrus - Wiem, co mówię - "Ilustracja i poszerzenie"

Może tylko ja tak trafiam, a może rzeczywiście coś się dzieje - ostatnio w różnych wypowiedziach medialnych, rzucają mi się w uszy dwa zabawne zjawiska: ilustracja objętościowa i poszerzanie cytatu.

Zacznijmy od ilustracji. Chodzi o to, żeby obrazowo powiedzieć, że czegoś albo kogoś jest dużo albo mało. Tylko czasem ten obraz wychodzi strasznie zamazany. Były sportowiec, a obecnie działacz, niezbyt optymistycznie oceniający nasze szanse na Euro 2008 powiedział, że "błędy popełniane od lat w szkoleniu polskich piłkarzy powiązać ze sobą i ułożyć przy drodze z Warszawy do Krakowa, to by wystarczyło na te prawie 300 kilometrów". I tu mnie zamurowało. Po pierwsze nie mogę sobie wyobrazić wiązania błędów, po drugie nie wiem, dlaczego akurat ten odcinek drogi został wybrany? Postanowiłem korzystać z tej metody i pisząc wstęp do pewnego artykułu o polskim kabarecie zacząłem od zdania: "Gdyby wszystkich polskich artystów kabaretowych ułożyć obok siebie tak, żeby palcami nóg dotykali czubka głowy poprzednika..." Różnica pomiędzy tymi stwierdzeniami jest taka, że ja operuję konkretem, bo parę razy w życiu widziałem leżących obok siebie artystów kabaretowych. A o co chodzi z poszerzaniem cytatu? Usłyszałem w radiu taką wypowiedź prezentera: "Jak ktoś mądry powiedział - nawet jeśli ty nie zajmiesz się teraz polityką, to wcześniej czy później polityka na pewno zajmie się tobą i nie wiadomo, jakie wtedy będą tego konsekwencje." Znałem to wcześniej, ale w znacznie krótszej wersji. A jakie pole do popisu! Dosłownie "popisu", bo przecież można zacząć od nowa pisać całą historię, całą literaturę. Ileż jest cytatów do poszerzenia.