Artur Andrus - Wiem co mówię - "Aneta, a wiesz"

A kiedy poruszyliśmy ten wątek, dostałem list od pewnej Pani: do jej sąsiadki - gimnazjalistki, przyszedł adorator, który starał się zrobić na dziewczynie wrażenie mówiąc z dumą: "Aneta, a wiesz, że ja nie mam zęba?"

Nie wiem, jak zareagowała Aneta, czy dała się poderwać, ale zastanawiające jest, że ten młody człowiek wpadł na tak oryginalny pomysł. Przecież większość starałaby się zwrócić uwagę na ślicznie wyprostowany drucianym aparatem ortodontycznym komplet zębów, pięknie kontrastujący bielą z brązem twarzy wygrzanej w solarium. Prężyliby muskuły wyszlifowane na siłowniach. Czyżby to znak zmiany?

Nadchodzącej mody na niedoskonałość? Odreagowanie, na jakże wyniszczający człowieka, kult ciała? "Aneta, a wiesz, że ja nie mam woreczka żółciowego?", "Aneta, a wiesz, że ja nie mam migdałków?". Nie ukrywam, że osobiście nie miałbym nic przeciwko spopularyzowaniu tego trendu. Faceci w moim wieku już byliby interesujący, a perspektywa na przyszłość oszałamiająca. Wykupiłbym sobie "Chirurgiczno - Stomatologiczny Karnet Promocyjny" (jedenasty zabieg gratis) i ruszyłbym w miasto głuszyć brakami. Oczywiście szpanowałbym jakimś wozem dopasowanym do typu mojej urody (czerwony podszpachlowany kabriolet bez jednego kołpaka i przedniego prawego reflektora), z głośników leciałaby ogłuszająca muzyka (dance'owa wersja "Dla Elizy" albo "Kaczuszek"). Już widzę te tłumy rozhisteryzowanych dziewcząt pod różnymi klinikami i gabinetami, słyszę kawiarniane rozmowy przyjaciółek: "Darek nie ma tylko prawej górnej szóstki, więc nie bardzo widać, ale to dobry człowiek" . Trzeba tylko pilnować dwóch spraw. Pierwsza - żeby się kiedyś nie okazało, że ideałem faceta jest taki, który może powiedzieć "Aneta, a wiesz, że ja już nic nie mam?". A druga - żeby kobiety w podobny sposób nie zaczęły dbać o swoją urodę.