Ojczyzna? Raczej matka wyrodna!

Pretorianie tamtego systemu odetchnęli z ulgą. "Pamiętamy strajki z byle powodu i bez powodu, zalew brudnej literatury czy niszczenie ścian, na których malowano antypaństwowe hasła - grzmiał wysoki rangą towarzysz na konwentyklu z udziałem szefa KW MO w Bydgoszczy Józefa Kozdry (ludowa ojczyzna awansowała go do stopnia generała brygady).

W tym czasie ponad 300 działaczy "Solidarności" z trzech ówczesnych województw (bydgoskiego, toruńskiego i włocławskiego) siedziało w "internacie" lub z wyrokami sądów wojskowych w więzieniach. Różnie wspominają ten czas - jedni mówią "o najpiękniejszym okresie życia", inni przeżyli tak wielką traumę, że nawet nie chcą wspominać.

Przegrana w grudniu 1981 roku bitwa, okazała się zwycięską wojną w czerwcu roku 1989. ** Ale już początek wolnej Polski potwierdził historyczną prawdę - że rewolucja pożera własne dzieci. Przestawienie socjalistycznej gospodarki na tory kapitalistyczne (kapitalizm bez kapitału!!!) odbyło się kosztem tych, którzy - począwszy od radomskiego czerwca 1976, przez sierpniowe strajki 1980, 16-miesięczny karnawał "Solidarności", a potem działalność w podziemiu - nadstawiali karku. Tysiące straciło pracę, bo ich fabryki padły.
Historia zakpiła z tych, którzy mieli odwagę walczyć o coś więcej niż wolne soboty. I do dziś z nich kpi. Pozbawieni pracy, biedni, schorowani, umierają w samotności i poczuciu klęski. Ustawa, która miała zapewnić stałe zasiłki najbiedniejszym, nie opuściła gmachu Sejmu. Wybrańcy narodu przez rok nie umieli doprowadzić do końca procesu legislacji. Uważam, że dzisiejszy marsz w obronie mediów jest niepotrzebny. Jeśli ktoś potrzebuje wsparcia to właśnie zapomniani bohaterowie naszej rewolucji.

**