Nasza Loteria SR - pasek na kartach artykułów

Dyrektor Teatru Wilama Horzycy będzie szukał dialogu z widzami

archiwum
W nowym sezonie czeka nas siedem premier. Najbliższa już  25 października na małej scenie.
W nowym sezonie czeka nas siedem premier. Najbliższa już 25 października na małej scenie. archiwum
Rozmowa z Bartoszem Zaczykiewiczem, dyrektorem artystycznym Teatru Wilama Horzycy o planach toruńskiej sceny na nowy sezon.

Ma pan za sobą pierwszy pełny sezon na stanowisku dyrektora artystycznego Teatru Horzycy. Toruń czymś Pana w tym czasie zaskoczył?
- Czy zaskoczył? Chyba nie. Siłą rzeczy, wstępując na obszar nieznany, człowiek jest przygotowany i otwarty na to, że różne rzeczy będą się wydarzały. Ale zdarzyło się kilka nadzwyczajnych radości. Weźmy na przykład spektakl "Witaj, Dora". Ta sztuka od razu bardzo mi się spodobała. Widzieć na scenie przedstawienie takie, jakie się czuło i widziało przy pierwszej lekturze, to fantastyczne przeżycie. Aż dziwię się, że nikt się za ten dramat wcześniej nie zabrał, choć od prapremiery upłynęło kilka lat, a tekst był szybko przetłumaczony na polski. Jestem szczęśliwy, że mogliśmy zrobić jego prapremierę. Inną niespodzianką był ostatni spektakl minionego sezonu - "Bóg mordu". To rodzaj teatru, który dziś - z nieznanych mi powodów - dość rzadko się uprawia, a jest w formie i treści niezwykle atrakcyjny tak dla widzów, jak i wykonawców. Siedząc na próbach i oglądając przedstawienia zazdrościłem aktorom, że w tym grają.

- A jaki ma pan pomysł na nowy sezon?
To będą kolejne poszukiwania dialogu z naszymi widzami. Rozpoczniemy sezon od premiery sztuki Mariusa von Mayenburga "Brzydal" w mojej reżyserii. Natknąłem się na ten intrygujący tekst już parę lat temu, ale sądzę, że teraz jeszcze zyskuje na aktualności. W listopadzie czeka nas premiera realizowana w ramach Sceny Inicjatyw Aktorskich, która wynikła z naszego dość nieoczywistego czytania poezji. Mówię o wieczorze przygotowanym przez Grzegorza Wiśniewskiego do spółki z Andrzejem "Brunerem" Gulczyńskim i Julią Sobiesiak, którzy zaprezentowali wiersze Jacka Kaczmarskiego i Marcina Świetlickiego. Bardzo to ciekawie wypadło i uznaliśmy, że warto to powtórzyć, tym razem na scenie w foyer.
- Czyli początek będzie kameralny?
- Tak, w grudniu natomiast planujemy przedstawienie "Miny polskie", w reżyserii Mikołaja Grabowskiego, wybitnego człowieka polskiego teatru, aktora i reżysera. Przygotuje on spektakl na podstawie kilku tekstów: "Mimiki" Wojciecha Bogusławskiego, czyli podręcznika dla aktorów z 1812 roku, który dość intrygująco przedstawia ówczesną rzeczywistość obyczajową; fragmentów "Wyzwolenia" Wyspiańskiego i kilku utworów Gombrowicza. Przedstawienie powstanie w ramach konkursu "Klasyka żywa" i zostało wsparte dofinansowaniem z ministerstwa kultury.

- Klasyki będzie w tym sezonie więcej?
Nie, dalej mamy już teksty współczesne. Na styczeń planujemy polską prapremierę sztuki "Cyber Cyrano" jednego z najbardziej wziętych współczesnych autorów węgierskich - Istvána Tasnádiego. To utwór, który niebanalnie opowiada o nastolatkach i mam nadzieję, że nasz spektakl będzie dobrze korespondował i poważnie rozmawiał z młodą publicznością. Ta sztuka bardzo serio i - moim zdaniem - w udany sposób dotyka problemu wkraczania wirtualnego świata w nasze życie oraz kwestii naszej zmieniającej się psychiki i relacji, jakie mamy z postaciami z drugiej strony ekranu smartfona czy komputera. Reżyseruje Urszula Kijak, której "Królową ciast" mamy jeszcze w repertuarze. Kolejną realizacją będzie "Kansas" - autorski spektakl Marcina Wierzchowskiego. To przedstawienie ma dwa źródła. Pierwotną inspiracją jest Toruń, z którego pochodzi Wierzchowski, więc dobrze wie, o czym mówi, a drugą - "Czarnoksiężnik z Krainy Oz". Myślę, że będzie to rzecz o zacięciu społecznym.

Ostatni spektakl Marcina Wierzchowskiego w Toruniu zakończył się skandalem. Chodziło o palenie pieniędzy na scenie.
Wierzchowski lubi dotykać rzeczywistości w taki sposób, że trudno pozostać obojętnym wobec jego przedstawień. "Przedostatnie kuszenie Billa Drummonda" miało w sobie świetny ładunek czysto ludzki - opowieści o losach i relacjach bohaterów, było też mocno skierowane w stronę publiczności. Efekt z paleniem pieniędzy też był poruszający.

- Co potem?
- Pod koniec kwietnia planujemy premierę sztuki Ronalda Harwooda "Kwartet". Pokazuje ona świat artystyczny - bohaterami są emerytowani śpiewacy operowi - więc przy okazji także sami sobie postawimy lustro. Nie ma u Harwooda dotkliwej złośliwości, nad wadami artystów pochyla się z ciepłem i humorem, jednocześnie pokazując, jak swoim egoizmem możemy ranić kogoś, kogo kochamy. To też opowieść o tym, jak ludzie przekraczają swoje wewnętrzne bariery, w każdym wieku. Reżyserować będzie Edward Wojtaszek, znakomity fachowiec, pracujący przeważnie w warszawskich teatrach.

A ostatnia premiera to "Dziwka z Ohio" Hanocha Levina w reżyserii Piotra Cieślaka. Levin, dobrze znany toruńskiej publiczności, z dużym zacięciem przygląda się naszym wadom charakterologicznym, w szczególności nie oszczędzając mężczyzn uwięzionych w swoich marzeniach i wyobrażeniach o kobietach. Ale przez łzy, które są u źródła twórczości Hanocha Levina, przebija całkiem duża porcja śmiechu. Zdradza to zresztą sam tytuł, dość egzotyczny i filuterny.

A będziemy mieć jeszcze okazję oglądać pana na scenie w [Toruniu](http://www.pomorska.pl/apps/pbcs.dll/section?Category=TORUN01). W zeszłym roku na festiwalu w Baju Pomorskim zaprezentował Pan monodram "...podszyty!".
- Na razie takich planów nie ma, a przynajmniej nic mi na ten temat nie wiadomo (śmiech).

Czytaj e-wydanie »

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Dołącz do nas na X!

Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.

Obserwuj nas na X!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!
Wróć na pomorska.pl Gazeta Pomorska