Po 90 latach oblaci opuścili Markowice

Decyzję taką podjęły władze Polskiej Prowincji Misjonarzy Oblatów w uzgodnieniu z Kurią Archidiecezjalną w Gnieźnie. Poinformował, o tym w specjalnym liście, arcybiskup metropolita gnieźnieński, prymas Polski Józef Kowalczyk.

Nie podano uzasadnienia decyzji o opuszczeniu Markowic przez oblatów, ale - jak nieoficjalnie powiedziano nam w kołach zbliżonych do tamtejszego środowiska - przyczyną tego radykalnego i nieoczekiwanego kroku może być malejący od pewnego czasu nabór do nowicjatu misjonarskiego zgromadzenia.

Przeczytaj także: Markowice. Motocykliści w sanktuarium rozpoczną sezon

Arcybiskup Józef Kowalczyk poinformował w swym liście, że wraz z zakończeniem roku szkolnego 2012/13 markowicka placówka duszpasterska wraz z przynależnymi do niej obiektami, także budynkami prowadzonego od 1957 r. seminarium, przechodzi pod zarząd Archidiecezji Gnieźnieńskiej. Sugestia metropolity, aby misjonarze, nawet po zamknięciu szkoły i internatu, pozostali w Markowicach i sprawowali nadal opiekę duszpasterską nad parafią, nie znalazła aprobaty oblatów. Jak oświadczyli, nie mają żadnych planów zagospodarowania wspomnianych obiektów. Ustalono więc przejęcie ich w całości wraz z parafią przez archidiecezję.

Metropolita Józef Kowalczyk wyraził w swym liście podziękowanie misjonarzom za opiekę duszpasterską nad parafią, za pracę dydaktyczno-wychowawczą i za troskę o markowickie sanktuarium. Podjął też już odrębne decyzje o ustanowienie z dniem 1 września nowym proboszczem tej parafii, na miejsce o. Lucjana Osieckiego, ks. prałata Jacka Dziela, dotychczasowego plebana w kościele Św. Leonarda w Słupcy, któremu pomocą służyć będzie ks. Piotr Szymkowiak, dotychczasowy wikariusz w parafii Św. Krzyża w Inowrocławiu.

Misjonarze oblaci przybyli do Markowic w 1921 r. i stworzyli tam kolebkę polskiej prowincji oblackiej - zgromadzenia założonego we Francji w 1816 r. Objęli oni pokarmelicki klasztor wraz z kościołem p.w. Nawiedzenia NMP i znajdującą się w nim łaskami słynącą, pochodzącą z Trzebnicy, a potem ze Strzelna, gotycką rzeźbą Matki Bożej, którą do Markowic przywieziono w 1630 r. podczas szalejącej epidemii cholery. W kronikach klasztoru opisano ponad 300 udowodnionych uzdrowień wyproszonych przed tą figurą w ciągu wieków. Przy klasztorze rychło powstał także nowicjat.

W 1939 r. hitlerowcy zamknęli kościół, w którym urządzili magazyn samochodowy, w klasztorze utworzyli szkołę dla niemieckiej młodzieży, a ojców oblatów wywieźli do obozów koncentracyjnych. Ich superiora, o. Józefa Cybulę w opinii świętości zamordowano w 1941 r. w Mauthausen. W 1999 r. beatyfikował go Jan Paweł II. Wcześniej, w 1965 r. kardynał Stefan Wyszyński, na mocy dekretu Pawła VI, ukoronował uratowaną przed Niemcami figurę Matki Bożej Markowickiej i ogłosił nadanie jej tytułu Królowej Miłości i Pokoju - Pani Kujaw.