Toruń. Cztery dekady szpitala na Bielanach

Jubileusz szpital obchodził kilka dni temu. Po informacji o tym wydarzeniu zadzwonił do nas pan Stanisław: - Leżałem na ortopedii. To bardzo dobry oddział. Już dwa razy byłem tam operowany. Teraz czeka mnie trzecia operacja, ale wiem, że będę w dobrych rękach.

Bo choć szpital, to nie jest miejsce, które się lubi, to jednak w nim szukamy pomocy, gdy zdrowie nam szwankuje. I tak od 40 lat. Oczywiście lecznica na Bielanach w tym czasie nieustannie się zmieniała, rosła w siłę i unowocześniała.

Szpital Wojewódzki im. Ludwika Rydygiera w Toruniu został przekazany mieszkańcom na przełomie 1971 i 1972 roku. Na początku istnienia pełnił rolę zakładu opieki zdrowotnej łączącego podstawową opiekę zdrowotną z opieką specjalistyczną. Gdy w 1975 r. utworzono województwo toruńskie, szpital zyskał miano wojewódzkiego. W tamtym czasie lecznica była jednym z największych zakładów pracy w Toruniu, zatrudniającym ponad dwa tys. osób. Natomiast na przełomie lat 80. i 90. wydzielono z niej kilka jednostek, w efekcie czego powstały wojewódzkie: Szpital Zakaźny, Szpital Dziecięcy, Ośrodek Lecznictwa Psychiatrycznego i Przychodnia Stomatologiczna. Ostatnie lata to z kolei ponowne włączanie ich w strukturę WSzZ.

Andrzej Wiśnicki, odchodzący na emeryturę dyrektor placówki, uważa, że jednym z najważniejszych wydarzeń minionych lat był zakup kardioangiografu, w wyniku również czego w 2005 r. uruchomiono działalność 24-godzinnego ostrego dyżuru zawałowego. W 2006 r. Zakład Diagnostyki Obrazowej zaczął korzystać z systemu radiologii cyfrowej, co daje możliwość przekształcenia obrazu rentgenowskiego w obraz cyfrowy, a dodatkowo zapewnia funkcjonowanie telemedycyny. Zakupienie rezonansu magnetycznego i tomografu komputerowego było kolejnym krokiem w rozwoju radiologii. - Szpital może pochwalić się pełnowartościowym ośrodkiem diagnostycznym rozwijającym nowoczesne metody diagnozowania i leczenia pacjentów - mówił Andrzej Wiśnicki podczas jubileuszu 40-lecia.

Kupno tego sprzętu sfinansowano z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego. To jeden z przykładów, ponieważ w ostatnich latach szpital wielokrotnie korzystał z zewnętrznych źródeł. Dzięki środkom z Norweskiego Mechanizmu Finansowego zmodernizowano oddział dla noworodków, szkołę rodzenia i utworzono nowoczesną pracownię badań prenetalnych oraz utworzono Poradnię Rehabilitacji Kardiologicznej.

Dziś toruński Wojewódzki Szpital Zespolony posiada 14 wysokospecjalistycznych oddziałów w kompleksie budynków w lasku bielańskim (przy ulicy Józefa), 9 oddziałów przy ul. Konstytucji 3 Maja oraz 2 Szpitalne Oddziały Ratunkowe. Lecznica dysponuje 727 łóżkami, 66 łóżeczkami noworodkowymi i 26 stanowiskami dializacyjnymi.

Prof. Marek Jackowski, naczelny lekarz szpitala w przemowie do albumu wydanego z okazji 40-lecia istnienia lecznicy pisze: "Misja naszego szpitala jest prosta - poprawa stanu zdrowia naszych pacjentów. Niewinne hasło, a jak wiele wymaga wysiłku. Mobilizacja wiedzy medycznej, troskliwe pochylenie się nad pacjentem, szacunek dla jego samotności i cierpienia są podstawą działania. (...) My medycy odczuwamy radość, gdy uda się uratować życie lub przywrócić zdrowie, ale przeżywamy również porażki, gdy nie uda się pomóc".

(Korzystałam z albumu "40-lecie Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego im. Ludwika Rydygiera w Toruniu" pod redakcją Sławomira Badurka).

Pracownicy szpitala o najdłuższym stażu:

Krystyna Pracowita - pielęgniarka, pracuje od 1966 roku
Joanna Słomska - pielęgniarka, od 1969 r.
Włodzimierz Puwalski - lekarz, od 1970 r.
Elżbieta Szymańska - lekarz, od 1970 r.
Janina Zacharewicz - rehabilitant, od 1971 r.
Janina Cedro Żak - pielęgniarka, od 1971 r.
Elżbieta Ciszewska - pielęgniarka, od 1971 r.
Danuta Makowska - pielęgniarka, od 1971 r.
Krystyna Jaworska - lekarz, od 1971 r.
Teresa Bartoszyńska - położna od 1972 r.
Barbara Twardokus - położna od 1972 r.
Zdzisława Partyka - pielęgniarka, od 1972 r.
Anna Majewska - lekarz, od 1972 r.
Marian Janowski - lekarz, od 1972 r.