Mirosław Szczepański

Karierę zaczynał jako adept w Teatrze Muzycznym w Gdyni, gdzie pracował przez 2 lata (1976-1978). Od tego czasu związany był z kilkoma scenami w kraju: Teatrem Ziemi Pomorskiej w Grudziądzu (1978-1982), Teatrem Lalki i Aktora "Baj" w Warszawie (1985-1986) i Bajem Pomorskim, w którym pracował w latach 1982-1985, 1986-2002. Po raz kolejny wrócił do Torunia w 2003 roku i został do dziś. Grywał również w Teatrze "Zaczarowany Świat". Lista jego ról liczy ponad 40 pozycji. Na scenie był m.in. Prosiaczkiem w "Kubusiu Puchatku" w reżyserii Jerzego Wojtkowiaka, Bajkopisarzem w "Małej Syrence" Olega Żiugżdy, Rybakiem w spektaklu Czesława Sieńki "O rybaku i złotej rybce", Mózgiem w "Po rozum do głowy" Mariana Pecki i Zbigniewa Lisowskiego, a ostatnio także Zdrowym Rozsądkiem w "Baronie Munchhausenie".

ZOBACZ MIEJSCE W RANKINGU "AKTOR TEATRU BAJ POMORSKI"

Imię i nazwisko: Mirosław Szczepański
W teatrze od… 1 września 1976 r.
Gdybym nie został aktorem, pewnie byłbym… plastykiem lub muzykiem.
Na profesjonalnej scenie debiutowałem rolą… ulicznika w "Wodewilu Warszawskim"
Moje motto brzmi: wszystko przeminie i tak.
Główna cecha mojego charakteru: bezkompromisowość i prawdomówność.
U przyjaciół najbardziej cenię: lojalność.
Teatr to dla mnie… niewierna kochanka, której mimo wszystko się wybacza.
Gdybym miał taką możliwość, chciałbym zagrać… z Dorotą Stalińską.
Moja ukochana rola: każda następna taką się mieni.
Moja najtrudniejsza rola: aktor na bezrobociu w 2002 r.
Moja wymarzona rola: Falstaff w "Wesołych kumoszkach z Windsoru".
Mój ukochany bohater literacki: Pan Zagłoba z "Trylogii".
Mój mistrz: Henryk Bista.
Rola, której nigdy bym nie przyjął: ta, która godzi w moje uczucia religijne.
Największa wpadka na scenie (do której jestem w stanie publicznie się przyznać): zapomnienie tekstu.
Kiedy nie jestem w teatrze, lubię … leniuchować.