Ostatni przed wojną

Nikodem Ast urodził się 5 września 1885 r. Jako osiemnastolatek wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku. W marcu 1908 r. przyjął święcenia kapłańskie. Został skierowany do Błaszek, gdzie został wikariuszem parafialnym. Po roku sprawował posługę duszpasterską w Turku, potem w Sulejowie. Od 1912 r. był przez dwa lata wikariuszem w parafii św. Barbary w Częstochowie. Biskup pozwolił mu na kontynuację nauki. Ksiądz Nikodem Ast wyjechał do Petersburga i podjął studia w Akademii, uzyskując tytuł magistra prawa kanonicznego. Po powrocie do Polski został w 1918 r. wikariuszem w parafii św. Jana we Włocławku. Piastował różne funkcje w

Kurii Diecezjalnej

Był kanclerzem oraz notariuszem w Sądzie Biskupim w latach 1919-1922, a także członkiem rady do spraw zachowania dyscypliny (Consilium a vigilantia). W tym czasie był również duszpasterzem wojskowym, ale ze względu na stan zdrowia poprosił biskupa o zwolnienie go z tych funkcji. W 1926 r. uzyskał godność kanonika honorowego kolegiaty kaliskiej. W 1922 r. objął probostwo w Sompolnie, a cztery lata potem został przeniesiony na probostwo do Chocenia. Zaangażował się wówczas w sprawy oświaty. Został członkiem dozoru szkolnego w Śmiłowicach. Uczył też religii w Szkole Podstawowej w Choceniu. Bardzo dbał o rozwój parafii. Wprowadził dwie msze w niedziele i święta. Sprowadził duży dzwon i pobudował schody do kościoła. Uporządkował również cmentarz parafialny, który ogrodził murem. Założył Stowarzyszenie Młodzieży Polskiej. Ksiądz Ast rozwijał swoje zainteresowania naukowe. W wakacje wyjeżdżał pogłębiać wiedzę do Włoch. Podróżował też do Francji i Niemiec, aby zwiedzić placówki duszpasterskie w środowisku emigrantów polskich.

W 1931 r. został przeniesiony na probostwo do Ciechocinka. Miejscowa parafia wiele zyskała podczas jego pobytu. Ksiądz Nikodem Ast został członkiem Bratniej Pomocy Duchowieństwa Rzymskokatolickiego Diecezji Włocławskiej i zaangażował się w jej prace. W ramach działalności stowarzyszenia prowadził Dom Księży Emerytów. Lata trzydzieste XX w. to okres rozkwitu Ciechocinka. Został wówczas oddany do użytku basen termalno-solankowy między tężniami, uruchomiono zbudowane z drewna baseny: otwarty i zamknięty przy źródle nr 14 (uznanym jako rewelacyjne w ówczesnym zdrojownictwie europejskim!) między Łazienkami nr 2 i 4 zwany cieplicą, w 1937 r. oddano do użytku pocztę, a rok później halę targową. Dobiegła też końca budowa szkoły powszechnej. 2 czerwca 1934 r. poświęcenia

nowego gmachu

dokonał proboszcz ks. Nikodem Ast, który uczył dzieci religii. W 1936 r. wyjechał jako delegat diecezji włocławskiej do Rzymu na Międzynarodowy Zjazd Związku Misyjnego Duchowieństwa. W 1937 r. sprowadził do ciechocińskiego kościoła nowe dzwony. Zadbał też o ogrodzenie ceglanym murem cmentarza parafialnego. Parafianie pamiętają pielgrzymki do Częstochowy, które organizował 2 października. To właśnie dzięki jego staraniom wystawiono w połowie lat trzydziestych figurę Matki Boskiej Różańcowej na skwerze przy ul. 3 Maja. Kiedy wybuchła wojna, hitlerowcy, którzy wkroczyli do Ciechocinka, aresztowali proboszcza Asta. Udało mu się uciec do stolicy, gdzie potajemnie odprawiał msze w kościele św. Krzyża. Zmarł w Warszawie w 1943 r.